influence of paclobutrazol on vegetative growth, nutrient content, flowering and yield of mango (mangifera indica l.) and its residual dynamics

Present study aimed to assess the efficacy of paclobutrazol (pbz) in mango in terms of vegetative growth, leaf nutrient status, flowering, yield, and fruit quality. moreover, residual dynamics of pbz in soil and plant parts was also assessed. studies were conducted under tropical hot and humid climatic conditions of eastern india during 20132017 on 15yearold trees of mango var. arka neelachal kesari. paclobutrazol was applied at 0.25 -1.0 gram active ingradient (g ai m1) canopy spread in soil during september. results indicated that pbz significantly reduced trunk cross sectional area (tcsa), shoot length, and leaf area. there was a reduction in leaf n and k contents, whereas the levels of ca, mg, cu and zn were increased in pbztreated plants. pbz advanced floral bud break and increased flowering intensity, percentage of bisexual flowers, fruit yield, and yield efficiency. higher concentration of pbz aggravated shoot and panicle compaction. pbz tended to increase total soluble solids (tsss) but pulp content and pulp/stone ratio were unaffected. pbz residues in soil persisted for 9 months at higher rate of application, whereas at lower rate residues reached nondetectable level within 56 months after application. fruits were free from pbz residue, irrespective of dose. application of pbz at lower dose (0.25 g ai m1 canopy spread) was not only efficacious in enhancing flower induction and yield without affecting plant growth but also exhibited high rate of depletion in soil.

اثر پاکلوبوترازول روی رشد سبزینه ای، محتوای عناصر غذایی، گلدهی، و عملکرد مانگو (Mangifera indica L.) و پویایی باقیمانده آن

هدف این پژوهش ارزیابی کارآمدی پاکلوبوترازول (PBZ) در مانگو برحسب رشد سبزینه ای، محتوای عناصر غذایی در برگ، گلدهی، عملکرد، و کیفیت میوه بود. افزون بر این، پویایی و تحرک باقیمانده PBZ در خاک و اندام گیاهی نیز ارزیابی شد. آزمایش در شرایط آب وهوایی استوایی گرم و مرطوب شرق هندوستان در طی سالهای 172013 روی درختان 15 ساله مانگو رقم Arka Neelachal Kesari اجرا شد. ماده پاکلوبوترازول در ماه سپتامبردر مقادیر g a. i. /m 25/0 - 0/1 در هر متر درختان به خاک افزوده شد. نتایج چنین اشاره داشت که PBZ به طور معناداری سطح مقطع ساقه درختان (TCSA)، طول ساقه، و مساحت برگ را کاهش داد. نیز، کاهشی در محتوای N و K برگ ها مشاهده شد، در حالیکه مقادیر Ca، Mg، ، و Zn در گیاهان تیمار شده با PBZ افزایش یافت. PBZ شکفتن جوانه گل را به جلو انداخت و شدت گلدهی، درصد گلهای دوجنسی ( bisextual)، عملکرد میوه، و کارآیی عملکرد را افزایش داد. غلظت های بالا ترPBZ تراکم شاخه و خوشه را شدیدترکرد. همچنین، PBZ منجر به افزایش کل جامدات محلول(TSS) شد ولی محتوای بافت نرم میوه (pulp) و نسبت بافت نرم به هسته (pulp/stone) تحت تاثیر قرار نگرفت. در تیمارهای افزایش مقادیر بالای PBZ، باقیمانده PBZ در خاک تا 9 ماه بعد از افزودن دوام داشت در حالیکه در افزایش های کمتر، باقیمانده PBZ طی 65 ماه به مقادیر غیر قابل تشخیص کاهش یافت. نیز، در کلیه تیمارها میوه هاعاری از باقیمانده PBZ بودند. افزودن PBZ در مقادیر کم (0.25 g a. i. /m ) نه تنها بدون اثر بر رشد گیاه برای تقویت و بهبود گلدهی و عملکرد موثر بود، بلکه از خاک هم به مقدار زیاد تخلیه شد.