preliminary results about the influence of pruning time and intensity on vegetative growth and fruit yield of a semi-intensive olive orchard

The effect of extending the pruning time and reducing the pruning intensity was investigated on vegetative response and production of three italian olive cultivars ( lsquo;raggia rsquo;, lsquo;maurino rsquo; and lsquo;leccino rsquo;) in central italy. from 2009 to 2011, pruning was performed on 5yearsold olive trees in early spring (after bud break) at two intensity levels (minimal and heavy) and in late spring (after full bloom) at a heavy intensity. a control set of plants was left unpruned during the experiment. results showed that the absence of pruning minimized water sprouts growth and initially generated the highest yield. the productive advantage offered by not pruning decreased at the third year. after 3 years of no pruning, the plants showed an excessive height, shading of the central portion of the canopy, and negligible vegetative growth, inducing an early senescence of the productive branches and necessitating the removal of a massive amount of dry material by applying a severe pruning operation (rejuvenation) at the end of the trial. the early spring minimal pruning technique led to the lowest amount of pruning material and provided a consistent increase in plant production compared to heavy pruning. late spring pruning did not provide competitive advantages in terms of vegetative resprouting control nor yield compared to early pruning. this preliminary study suggests early spring minimal pruning in central italy as the best practice to increase stability in yield and to control the vegetative growth of olive trees in semiintensive orchards.

نتایج اولیه در مورد اثر زمان و شدت هرس روی رشد سبزینه و عملکرد میوه در یک باغ نیمه متراکم زیتون

در این پژوهش، اثر طولانی کردن زمان هرس و کاهش شدت هرس روی واکنش رشد سبزینه و تولید سه کولتیوار زیتون ایتالیایی ( به نام های Raggia rsquo;، Maurino rsquo; ، و Leccino rsquo;) در بخش های مرکزی ایتالیا بررسی شد. به این منظور، از سال 2009 تا 2011، روی درختان 5 ساله زیتون در اوایل بهار( بعد ازشکفتن جوانه ها) با دو شدت مختلف هرس (در حد کمینه و سنگین) و نیز در اواخر بهار ( بعد از گل نشستن کامل) یک هرس سنگین انجام شد. همچنین، در طی آزمایش، تعداد ی درخت بدون هرس به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که هرس نکردن باعث کمینه شدن رشد نـَرَک (water sprout) شد و درختان در مراحل اول بیشترین عملکرد را تولید کردند. این امتیاز عملکردی هرس نکردن در سال سوم کم شد. بعد از 3 سال هرس نکردن، درختان رشد زیادی در طول نشان دادند و بر بخش های مرکزی سایه سار( canopy)سایه اندازی داشتند، و باعث رشد کم سبزینه شدند و در نتیجه پیری زودرس(early senescence ) شاخه های بارور را القا کردند. این موارد منجر به این شد که در آخر آزمایش، انجام هرس سنگین برای برداشتن مقدار زیادی از شاخساره( به منظور جوان سازی rejuvenation) ضروری شود. روش هرس کمینه در اوایل بهار موجب کمترین مقدار هرس شاخساره شد و در مقایسه با هرس سنگین، افزایشی پیوسته در عملکرد محصول ایجاد کرد. هرس اواخر بهار در مقایسه با هرس اوایل بهار، از نظر رشدسبزینه و کنترل نـَرَک و یاعملکرد ارجحیت های رقابتی نداشت. این پژوهش اولیه چنین اشاره دارد که در بخش های مرکزی ایتالیا، هرس کمینه در اوایل بهار بهترین عملیات برای افزایش پایداری عملکرد و کنترل رشد سبزینه درختان زیتون در باغ های نیمه متراکم است.