جایگاه نبی در مدینه سینوی

ابن‌سینا بعنوان فیلسوف الهی، بحث از سیاسیات را در خلال مباحث الهیات آورده و بظاهر در دستگاه فکری خود، اثر مستقل سیاسی ننگاشته و آن را یکسره در حکمت عملی داخل نموده است. وی مصداق «حاکم افضل» را نبی و قوانین (نوامیس) را وحی و سنت دانسته است و از آنجا که قبل از وی، فارابی در «سیاست مدینه» بنایی کامل نهاده، نیازی به ارایه توضیح بیشتر در زمینه‌های تاسیس شده نمیبیند و باجمال به آن پرداخته و وارد جزییات نگردیده است، اما در بخش مربوط به چگونگی انتصاب یا انتخاب حاکم و نیز تدوین قوانین (نوامیس الهی) برای مدینه فاضله بتفصیل سخن گفته است. در واقع آن سیاست نبویی را که فارابی پی افکنده بود، ابن‌سینا تکمیل نمود.