شناخت عقلی و شهودی انسان نسبت به احد و احد نسبت به خود و غیرخود در فلسفه افلوطین

مقاله حاضر تحقیقی است در اینباره که براساس دیدگاه افلوطین آیا انسان میتواند شناخت برهانی و استدلالی از احد داشته باشد یا خیر؟ و آیا میتواند توصیف و بیانی از او ارایه بدهد یا خیر؟ همچنین آیا انسان قادر به شناخت شهودی و حضوری از احد هست یا خیر؟ احد نسبت به خود از چه نوع شناختی برخوردار است، شناخت عقلی برهانی یا شناخت عقلی شهودی؟ افلوطین بر این باور است که انسان قادر به تفکر نظری و شناخت عقلی استدلالی از احد نیست و بدین‌سبب نمیتواند توصیف و بیانی از او ارایه نماید ولی انسان در یک شرایط خاص قادر به شهود احد و دریافت حضوری او خواهد بود و بنحوی اتحاد با احد پیدا خواهد کرد. تفکر و اندیشه استدلالی که در ذات خود ملازم با کثرت است در احد ذاتاً بسیط و محض راه ندارد، ازاینرو او بنحو شهودی خودآگاه است و چون مبدا همه چیز است و همه چیز در او حضور دارند، بنحوی که از خود آگاه است از غیرخود نیز آگاه است.