بررسی و تبیین تشکیک در محمولات عرضی از دیدگاه میرقوام‌الدین رازی تهرانی

فیلسوفان مسلمان هر ممکن‌الوجودی را زوجی ترکیبی از ماهیت و وجود میدانند. از زمان میرداماد این پرسش مطرح شد که اصالت با کدامیک از این دو است؛ با وجود یا با ماهیت؟ بتبع بحث از اصالت و اعتباری بودن وجود و ماهیت، مسئلة تشکیک نیز مطرح شد؛ سوال اساسی این بود که وجود مشکک است یا ماهیت؟ قائلان به اصالت وجود معتقد بودند تشکیک از آنِ وجود است. در مقابل، قائلان به اصالت ماهیت بر این باور بودند تشکیک از آنِ ماهیت است. در این، میان میر‌قوام‌الدین رازی دیدگاهی متفاوت از این دو قول دارد و معتقد است تشکیک در ماهیت بمعنای محمولات ذاتی و همچنین در محمولات عرضی که مبدا اشتقاقشان مستند به ذات و ذاتی موضوع نباشد، محال است اما در محمولات عرضی که مبدا اشتقاقشان مستند به ذات و ذاتی موضوع باشد، تشکیک رخ میدهد. مسئلة اصلی مقالة حاضر بررسی دیدگاه میرقوام‌الدین رازی دربارة تشکیک در محمولات عرضی است. هدف از این پژوهش نشان دادن قول سوم در این مسئله است که تا بحال مغفول مانده است. تحقیق به روش توصیفی تحلیلی و تا حدی با رویکرد تاریخی، فراهم آمده است. نتیجه‌یی که از این پژوهش برآمده اینست که سخن میرقوام‌الدین رازی، با توجه به سخن مشائیانی همچون ارسطو، میتواند درست و قابل دفاع باشد.

graduteness in whatness a critical study of Mirqavamuddin Razi's view

Muslim philosophers consider any contingent being to be a combination of nature and existence. Since Mirdamad, the question has been raised as to which of the two is the fundamental/objective (Asill). Following the discussion of the fundamentality of the existence and whatness, the question of Graduate, the question was whether the existence is graduated or the whatness. Those who believed in the fundamentality of existence believed that graduteness is of that existence. On the other hand, those who believed in the fundamentality of whatness believed that graduteness is of that whateness. In the meantime, Mir Qawam alDin Razi has taken a third promise. He believes that graduteness in whatness means inherent presuppositions are impossible and in transverse presuppositions whose derivation is not documented in the essence and essence of the subject is also impossible, but in transverse presuppositions whose derivation is documented in the essence and essence of the subject, graduteness occurs. The main issue of this article is to examine Mir Qawamuddin Razi's view on graduteness in transverse shipments. The purpose of this study is to show the third promise in this issue that has been neglected so far and the research method is descriptiveanalytical and to some extent with a historical approach. The conclusion of this study is that the words of Mir Qawamuddin Razi can be correct and defensible according to the words of Mashaei philosophers such as Aristotle.