hassan honarmandi et la poésie francophile en iran: du baroque au romantisme

Le présent article a pour objectif de mettre en évidence l’importance de la francophonie littéraire à travers les poèmes: l’iran, l’angoisse, la femme, la fille de l’océan, les couleurs et le dégouté d’hassan honarmandi (1928-2002) considéré comme le partisan ardent du mouvement baroque-romantique en iran. de plus, le «rêve» et le «sentiment» sont deux termes essentiels pour trouver les origines de la poésie francophile dans le romantisme noir de gérard de nerval (aurélia) et de charles baudelaire (à une passante) étant le pivot de toute création de la poésie de honarmandi. en outre, la motivation du poète iranien pour la réception de la poésie française se justifie par sa fuite dans l’espace européen où la similarité des thèmes poétiques est apparente. ainsi, nous tenterons de répondre à ces questions fondamentales auxquelles s’attachent l’apparition de la poésie francophile de honarmandi en iran: l’approchement socioculturel de honarmandi de la france se justifie-t-il dans ses compositions poétiques? comment l’inspiration intrinsèque de honarmandi se réalise-t-elle dans sa vision du monde? en fait, la francophonie poétique dans sa dimension socioculturelle sera examinée par les différents critères dont le pessimisme et la déception constituent la trame de l’apport littéraire de honarmandi en iran.

حسن هنرمندی و شعر فرانکوفیل در ایران: از باروک تا رمانتیسم

مقاله حاضر هدف دارد فرانکوفونی ادبی را از خلال اشعار حسن هنرمندی (2002-1928) مانند ایران، هراس، زن، دختر اقیانوس، رنگ‌ها و بیزار آشکار سازد، زیرا وی حامی پرشور جریان ادبی باروک‌ - رمانتیک در ایران به شمار می‌رود. بعلاوه، &رویا& و &احساسات& برای یافتن ریشه‌های شعر فرانکوفیل در رمانتیسم سیاه ژرار دو نروال (اورلیا) و رمانتیک پرشور شارل بودلر (یک رهگذر) دو عنصر اساسی‌اند و پایه و اساس هر آفرینش شاعرانه تلقی می‌شود. علاوه براین، انگیزه شاعر ایرانی برای استقبال از شعر فرانسه در گریختن و رفتن به فضای اروپایی ‌توجیح می‌گردد، زیرا در آنجا شباهت‌ها و قرابت‌های سروده‌هایش با دیگر شاعران فرانسوی بوضوح دیده می‌شود. بنابراین تلاش خواهیم کرد به سوالات اساسی پژوهش که بیانگر ظهور شعر فرانکوفیل در ایران است، پاسخ دهیم: آیا رویکرد اجتماعی- فرهنگی هنرمندی به فرانسه در سرودهای شاعرانه اش توجیح می‌گردد؟ چگونه الهامات درونی هنرمندی در جهان بینی او تحقق می‌یابد؟ در واقع، این پژوهش در نظر دارد شعر فرانکوفیل را که درون مایه‌ی اصلی آن &بدبینی& و &ناامیدی& است، در ابعاد اجتماعی - فرهنگی بعنوان دست‌آورد ادبی حسن هنرمندی در ایران، مورد بررسی قرار ‌دهد.