la narration comme moyen de (re)composition de soi chez amélie nothomb

Tout récit étant un acte producteur, oral ou écrit, joue le rôle d’un lien qui unit l’univers conceptuel fictif, à savoir, l’histoire et le réel, et exige la présence d’une instance narratrice qui prend en charge le récit. amélie nothomb, auteure prolifique belge francophone, expatriée dès sa petite enfance, est créatrice des œuvres dont une grande partie est en quelque sorte une répétition, une réécriture de son enfance et de  son adolescence. la multiplicité des modalités narratives dans les œuvres d’amélie nothomb, c’est ce qui rend l’écriture de nothomb singulière dans son objectif de démontrer d’une manière consciente certaines réalités de la vie de l’homme et de la condition humaine.en nous appuyant sur les théories de gérard genette, nous avons examiné les différents types narratifs dans hygiène de l’assassin, métaphysique des tubes, stupeurs et tremblements, le sabotage amoureux et biographie de la faim d’amélie nothomb, afin de savoir quels sont les différents types narratifs dans les œuvres de cette auteure. s’agit-il d’une narration de forme auctoriale ? le &je& narratif, le &je& de l’écriture et le personnage sont-ils les mêmes?  quelle est la raison de ce choix de nothomb dans sa création littéraire autobiographique ou autofictive ? cette étude nous révélera le but de l’écrivaine dans la (re)composition de soi.

روایت به‌‌منزلۀ خلق دوبارۀ خویشتن در نزد املی نوتومب

هر روایت، عمل تولید روایی به‌‌صورت گفتاری یا نوشتاری و نقش عمدۀ آن ایجاد رابطه میان جهان مفهومی و خیالی، یعنی داستان و واقعیت، است؛ همچنین وجود راوی را ایجاب می‌‌کند که بار مسئولیت روایت را برعهده گیرد. آملی نوتومب، نویسندۀ بلژیکیِ فرانسوی‌‌زبان که آثار فراوانی را نگاشته و از بدو کودکی از وطن خود دور بوده است، خالق آثاری است که بخش عمدۀ آن تکرار و بازنویسی دوران کودکی و نوجوانی خود او است. تعدد شیوه‌‌های روایی در آثار آملی نوتومب سبب شده است نوشتار او که با هدف نشان‌‌دادن آگاهانۀ برخی حقایق زندگی انسان‌‌ها و حقوق بشر خلق شده است، از دیگر آثار ادبی متمایز باشد.با تکیه بر فرضیه‌‌های روایت‌‌شناسی داستانِ ژرار ژونت، بر آن شدیم تا گونه‌‌های روایی در بهداشت جنایتکار، ترس و لرز، متافیزیک تیوب‌‌ها، خرابکاری عاشقانه و زندگی گرسنگی اثر آملی نوتومب را بررسی کنیم تا به گونه‌‌های مختلف روایی در آثار این نویسنده پی ببریم. آیا روایتگر این رمان‌‌ها شخص نویسنده است؟ آیا«من» راوی، همان «من نوشتار» یا شخصیت داستان است؟ علت چنین انتخابی در نگارش آثار ادبی خودزندگینامه‌‌نویسی یا خودزندگینامه‌‌نویسی خیالی از سوی نویسنده چیست؟ پژوهش حاضر، هدف نویسنده را از خلق دوبارۀ خود برای ما آشکار خواهد کرد.