enjeu de l’interaction dans les classes virtuelles du fle en iran

L’introduction de l’utilisation des classes virtuelles dans l’enseignement supérieur et le sentiment de l’insatisfaction qui découlent des tentatives de sa mise en oeuvre nous invitent à mettre la lumière sur les éléments influençant l’efficacité de l’enseignement/apprentissage dans ce nouveau modèle pédagogique. dans cette contribution, en nous appuyant sur le théorème de l’équivalence d’interaction, nous avons essayé de vérifier et d’analyser le phénomène d’interaction (enseignant-étudiant et étudiant-étudiant) dans une classe virtuelle comparée à une classe en présentiel. l’objectif en est, non seulement de faire un état de l’art, mais aussi de faire des propositions dans l’intention de contribuer à l’optimisation des classes virtuelles et à la création à distance d’un espace de formation propice à l’apprentissage. l’hypothèse selon laquelle l’interaction enseignant-étudiant est la forme d’interaction la plus active dans les cours virtuels a été le point de départ de cette recherche. par une méthodologie qualitative à savoir l’entretien directif, l’hypothèse de la recherche a été validée. 5 professeurs de français des universités iraniennes sélectionnés selon le modèle d’échantillonnage non probabiliste ont constitué l’échantillon de notre recherche. selon les résultats de notre étude, étant donné que les interactions verticales (enseignant-étudiant) sont très présentes dans les cours virtuels actuels, le changement de l’approche pédagogique au profit des interactions entre les étudiants aboutirait à une meilleure qualité de l’apprentissage.

چالش تعامل در کلاس‌‌های مجازی آموزش زبان فرانسه در ایران

به ‌کارگیری کلاس‌های مجازی در آموزش عالی و احساس نارضایتی ناشی از اولین تلاش‌ها، ما را بر آن داشت که به بررسی عناصر موثر در بازدهی آموزش / یادگیری در این مدل آموزشی جدید بپردازیم. در این مقاله، با استفاده از نظریه تعادل تعامل، سعی کردیم عنصر تعامل (استاد دانشجو و دانشجو دانشجو) را در کلاس مجازی در مقایسه با کلاس حضوری مورد مطالعه و تحلیل قرار دهیم. هدف ما، تنها بررسی وضعیت کنونی تعامل در آموزش مجازی نبود؛ بلکه بر آن بودیم تا با ارائه پیشنهاداتی، در راستای کمک به بهینه‌سازی کلاس‌های مجازی و ایجاد فضای آموزشی مناسب و کارا برای یادگیری قدمی برداریم. نقطه آغاز این پژوهش این فرضیه بود که تعامل استاد دانشجو فعال‌ترین نوع تعامل در کلاس‌های مجازی است که با استفاده از یک روش کیفی یعنی مصاحبه مستقیم مورد تأیید واقع گردید. نمونه تحقیق شامل 5 استاد زبان فرانسه از دانشگاه‌های ایران بود که براساس مدل نمونه غیر محتمل انتخاب شده بودند. نظر به اینکه بنا بر نتایج این تحقیق، میزان تعاملات استاد دانشجو در دوره‌های مجازی کنونی بالاست، فرض اصلی این تحقیق بر این است که تغییر رویکرد آموزشی به نفع تعاملات بینا دانشجویی، منجر به کیفیت بهتر یادگیری گردد.