métonymieet synecdoque : éléments culturels dans les textes économiques

Le présent article se concentre sur l’étude de deux figures de style, telles la métonymie et la synecdoque, dont le repérage dans les textes économiques exige une parfaite connaissance en rhétorique et en culture de la langue du texte. les empreintes de ces deux rhétoriques sur le plan culturel sont repérables dans différentes sphères dont géographie, affaires politico-économiques, généralisation des noms propres, noms des ministères et des institutions étatiques, noms toponymiques, tourisme et métiers. un large éventail d’exemples dans chaque domaine en a donné une vision plus claire. basés sur le cadre théorique de cette recherche, les exemples du corpus, fréquemment employés dans les textes économiques, sont ancrés dans les définitions des linguistes dont nous avons abordé les travaux. quant à la méthodologie de recherche, elle s’inscrit dans un cadre descriptif et analytique. cette analyse nous a permis d’extraire les éléments culturels et extralinguistiques dissimulés derrière chaque figure, non sans donner des précisions au lecteur moyen dans certains cas qui semblent ambigus. vu l’ancrage de ces rhétoriques dans le culturel de tout pays, le public auquel s’adressent ces textes doit s’en doter pour pouvoir percer leur secret.

مجاز و مجاز مرسل: عناصر فرهنگی در متون اقتصادی

این مقاله به مطالعه دو آرایه ادبی، مجاز و مجاز مرسل، در متون اقتصادی می پردازد که شناسایی آنها نیاز به دانش وسیع در زمینه آرایه ها و همچنین فرهنگ زبان متن دارد. این دو آرایه در زمینه های مختلف بکار می روند مانند جغرافیا، امور سیاسیاقتصادی، اسامی خاص، نام وزارت خانه ها و ادارات دولتی، نام مکان ها، گردشگری و مشاغل. موارد ذکر شده در مثال های متعددی آمده و با تکیه بر چند نظریه به روشی توصیفیتحلیلی مورد مطالعه قرار گرفته اند. برخی از مثال های پیکره پژوهش جنبه محلی دارند و برخی دیگر در عرصه بین المللی شناخته شده اند، تعدادی حالت نمادین به خود گرفته و تعدادی دیگر جند معنایی هستند و نسبت به منطقه یا کشوری شناخته می شوند، بعضی از مثال ها نیز طیف وسیعی از دانش بینا رشته ای را در دل خود دارند. بدین ترتیب، خواننده متن امکان شناخت عناصر فرهنگی و فرازبانی پنهان در هر یک از آن ها را دارد، ولی بدون تسلط به فرهنگ زبان متن، در بعضی موارد دچار ابهام خواهد بود.