nélida le visage retouché de la mère-auteure

Jouer le rôle de la mère et son incompatibilité avec le métier d'écrivain est l'un des sujets de discussion de la littérature française du xixe siècle. pourtant, il y a eu des femmes à combiner les deux et cela pour faire reconnaître leur rôle social en tant que mère cultivée. elles l'ont fait avec des stratégies dont l'une et peut-être la plus efficace, est d'adopter un nom masculin pour publier des oeuvres littéraires. le nom masculin prive l'auteur de son identité maternelle et lui délègue la nature et le statut juridique d'un auteur. pour cela, nous avons choisi nélida, le roman publié par marie d’agoult en 1846 sous la fausse signature de daniel stern. le titre de l’ouvrage, dans interaction avec l’alias de l’auteure, appelle le lecteur à une méta-lecture du texte et contribue à la réhabilitation du prestige de la mère-auteure. dans ce processus de lecture, qui se fait à partir du nom de l’écrivain et de sa vie et de son choix du titre de l’oeuvre, le lecteur atteint à une nouvelle conception de la littérature féminine qui se considérait jusqu’au présent comme immorale et hors norme. au fait, ce que la mère-auteur entend par l'adoption d'un prénom masculin et ce que le lecteur en perçoit, reflètent à la fois les conditions qui régissent la vie sociale d'une femme intellectuelle qui, ironiquement, est aussi une mère.

نلیدا، چهرۀ رتوش‌‌شدۀ نویسندۀ مادر

ایفای نقش مادری وناسازگاری آن با حرفه نویسندگی، یکی از زمینه های مورد بحث درادبیات قرن نوزدهم فرانسه است. بوده اند اما زنانی که برای رسمیت بخشیدن به نقش اجتماعی خویش بعنوان یک مادر فرهیخته، این دو را با راهکارهایی به هم پیوندداده اند که یکی ازاینها، و شاید موثرترینشان، اتخاذ نام مردانه برای انتشارآثارادبی است. نام مردانه، هویت مادرانه را ازنگارنده سلب وجایگاه رسمی یک نویسنده را به وی تفویض می کند. ما برای بررسی این موضوع، رمان &نلیدا& را برگزیده ایم که ماری دگو آنرا درسال 1846 با امضاء جعلی &دانیل استرن& به چاپ رسانده است. نام اثر، درساز وکار با نام مستعارنویسنده، خواننده رابه دگرخوانشی ازاثرفرا می خواند که به طور خاص به احیاء اعتبارنویسنده مادرمی انجامد. دراین فرآیند خوانش، که از نام و زندگی نویسنده، و نیز ازعنوان داستان، تاثیر می پذیرد، خواننده به مفهومی جدید ازادبیات زنانه دست می یابد که تا پیش از این بعنوان مقوله ای غیر اخلاقی و امری خارج ازعرف مطرح بوده است. درواقع آنچه که نویسنده مورد نظرما ازاتخاذ یک نام مردانه اراده می کند و آنچه که خواننده ازآن برداشت می نماید، هردو بازتاب شرایطی ست که برحیات اجتماعی یک بانوی اهل قلم حاکم است؛ بانویی که ازقضا مادرنیزهست.