dire pour convaincre en classe de fle : une analyse des discours argumentatifs des étudiants iraniens lors de l’expression orale

Cet article vise à étudier les discours argumentatifs des étudiants iraniens lors de l’expression orale en français. les pratiques argumentatives dans la classe de langue étrangère constituent un objet riche et peu abordé dans la mesure où cellesci dans les textes de référence comme cecrl occupent une place de choix. notre projet a comme but, entre autres, d’apporter notre modeste contribution à ce champ de recherche en identifiant les caractéristiques des contenus argumentatifs dans les discours des étudiants et les obstacles auxquels se heurtent les étudiants quand ils argumentent en langue étrangère. a l’issu de la présentation d’un cadre conceptuel et de la proposition des critères pour l’évaluation de la qualité des discours argumentatifs, cette étude montre que d’une part si les formes d’argumentation sont enseignées aux étudiants, ils peuvent s’en servir sans problème lors de l’expression orale et que d’autre part, le manque de la culture générale ainsi que de la maîtrise de l’emploi des marqueurs argumentatifs sont les problèmes les plus persistants dans les discours argumentatifs des étudiants iraniens. dans cette perspective, nous proposerons également d’autres pistes à explorer comme étude des erreurs les plus fréquentes dans l’usage des marqueurs argumentatifs, afin de développer la qualité des discours argumentatifs des étudiants iraniens.

سخن گفتن در کلاس زبان فرانسه با هدف متقاعد کردن: تحلیلی از گفتمان استدلالی دانشجویان ایرانی در بیان گفتاری

مقالۀ پیش رو می‌کوشد گفتمان استدلالی دانشجویان ایرانی را حین بیان گفتاری بررسی کند. علی‌رغم اینکه این موضوع در آثار مرجع نظیر چارچوب اروپایی مشترک واجد جایگاه است، پژوهش‌های اندکی مصروف آن شده‌اند. مطالعۀ حاضر در راستای جبران این خلأ، نخست یک چارچوب مفهومی و سپس معیارهایی را جهت سنجش گفتمان استدلالی دانشجویان به دست می‌دهد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که چنانچه اشکال گوناگون استدلال آوردن به دانشجویان آموزش داده شود، می‌توانند آنها را در گفتار به‌کار گیرند. با این حال، دانشجویان مورد تحقیق ما، حین بیان این گونه گفتمان، با دو مسئله اساسی مواجه بوده‌اند؛ کمبود اطلاعات عمومی در مورد مسائل و عدم تسلط به استفاده از نشانگرهای استدلالی.