problématique de l’énonciation conflictuelle dans le retour au désert et roberto zucco de bernard-marie koltès

La fiction théâtrale novatrice de b.-m. koltès qui a marqué la scène de représentation française des années 80, est connue chez la critique littéraire contemporaine pour la poétique de dispute et de conflit dans une dimension fort argumentative - polémique. la rhétorique judiciaire -énonciative de koltès tient son originalité de ce qu’elle a excellemment su accorder la priorité à la voix et la parole du personnage, afin de condamner par le moyen du langage la brutalité et la violence de la condition humaine qui tourne dérisoirement au tragique. ce qui est remarquable dans l’œuvre littéraire de koltès, c’est nécessairement et d’une manière expressive et métaphorique, la verbalisation de rapports (de force) tenus entre les personnages qui ne s’accordent en rien dans un monde où tout sent la haine, la désagrégation, la solitude, le désespoir, la souffrance, etc. l’objectif principal de cette étude est d’analyser, dans une approche linguistique-conversationnelle l’engendrement de la parole conflictuelle koltésienne dans ses deux dernières pièces, le retour au désert et robert zucco, trahissant à la fois toutes les deux, la notion socio-philosophique de la controverse et la non-communication au sens logique du terme chez les êtres scéniques qui n'ont rien à signifier de leur vie frappée de violence.

گفتمان تنش‌آلود در بازگشت به برهوت و روبرتو زوکوی برنار-ماری کُلتِس

تخیل ادبی بی‌نظیرِ برنارماری کُلتِس، نمایش‌نامه‌‌نویس برجسته در دهۀ هشتاد قرن بیستم میلادی، در پیشگاه منتقدین ادبی معاصر فرانسوی‌‌زبان به بوطیقای تنش و خشونت شهره شده است. اصالت اندیشۀ گفتمانیاستدلالیِ این نویسندۀ جوان، متأثر از نبوغ فراوان او در اولویت‌‌بخشیدن به اصل صدا و کلام پرسوناژهاست که بدین طریق مضمون فلسفی پوچیِ سرنوشت بشر را روی صحنۀ نمایش می‌برد. آنچه بیش از همه در ادبیات نمایشی کلتس جلب توجه می‌‌کند، این است که او توانسته است به شکل استعاری، در آثار خود به نحو شگفت‌‌‌انگیزی کیفیت رفتارهای خشونت‌آمیزِ متقابل انسان‌‌ها (پرسوناژها) که برپایۀ قدرت و زورگویی شکل گرفته است را تجسم بخشد؛ بر این اساس پرسوناژهای او در رفتارهای زبانی خود از هیچ قانون یا منطق کلامی پیروی نمی‌‌کنند و مدام درحال بگومگو و مشاجره هستند؛ البته این تنش اغلب از سطح زبان فراتر می‌‌رود و به برخورد فیزیکی در حد مرگ منتهی می‌شود. شایان ذکر است، به نقل از خود کُلتِس (1999 : 109)، نمایش‌نامه‌های او آیینۀ تمام‌نمای زندگی به اصطلاح مدرن ما انسان‌‌ها هستند. در این نوشتار، زبان‌شناختیِ زمینۀ پیدایش گفتار تنش‌آلود از ورای دیالوگ‌های پرسوناژهای کلتس در دو نمایش‎نامۀ مهم بازگشت به برهوت و روبرتو زوکو‌ مطالعه و تحلیل خواهد شد.