représentation de la technoscience dans deux œuvres de science-fiction persane (rostam au 22e siècle et s.g.l.l)

La théorie de la construction sociale stipule que le traitement destiné aux objets et faits réels est informée par l’imaginaire social qui entoure cet objet. cela est également vrai de la science dont le discours social est axé sur le concept de l’objectivité. or, certains romans mettent en question la crédibilité de « la science objective » en tant que discours uniforme et cohérent. tout d’abord, parce que la science, malgré toutes les procédures et méthodes développées pour assurer l’objectivité, est maniée par un agent subjectif : l’« homme » scientifique. ensuite, parce qu’il n’y a pas « une » seule science. a travers l’examen de deux oeuvres de science-fiction iranienne, rostam au 22e siècle de abdolhossein sanati kermani et s.g.l.l de sadegh hedayat, la présente étude cherche à révéler le traitement discriminatoire que l’imaginaire social réserve à deux branches scientifiques, c’est-à-dire la mécanique et la biologie. l’objectif est, primo, de montrer comment ces oeuvres du début du 20e siècle présentent la biologie comme la source des menaces existentielles et la mécanique comme la voie du salut, et secundo, d’interroger les solutions technologiques (confort généralisé), politiques (scientifique roi) et juridiques (robot juge) que ces oeuvres proposent aux méfaits de la technoscience. l’articulation des réflexions de ian hacking et de gilbert simondon nous munit d’un cadre théorique approprié pour remonter aux sources de cette dualité : vecteur discursif et imaginaire de la pensée scientifique.

بازنمایی علم و فناوری در دو اثر علمی تخیلی فارسی (رستم در قرن ۲۲ و س.گ.ل.ل)

نظریة ساخت اجتماعی ابراز می‌کند که برخورد با اشیا و وقایع ناشی از تخیل جمعی خاصی است که حول آن شیء شکل می‌گیرد. این مطلب در مورد علم نیز صادق است که گفتمان اجتماعی‌ش مبتنی بر مفهوم واقع‌گرایی است. با این حال، برخی رمان‌ها باورپذیری «علم واقع‌گرا» را به‌مثابة گفتمانی منسجم و یک‌دست به چالش می‌کشند. نخست، به این دلیل که به‌رغم روند‌ها و روش‌های مختلفی که برای تضمین واقع‌گرایی طراحی شده است، علم ابزار دست انسان دانشمندی است که خود موجودی سوبژکتیو است. سپس به این دلیل که در واقعیت با علم سروکار نداریم بلکه با علوم سروکار داریم. مقالة حاضر با تمرکز بر دو اثر علمی‌تخیلی ایرانی، رستم در قرن ۲۲ نوشتة عبدالحسین صنعتی کرمانی و س.گ.ل.ل نوشتة صادق هدایت، تلاش می‌کند برخورد تبعیض‌آمیز اجتماع با دو شاخة علمی، یعنی مکانیک و زیست‌شناسی، و مشکلات ناشی از آن را آشکار کند. هدف این است که ابتدا نشان دهیم که چطور این آثار متعلق به ابتدای قرن ۲۰ زیست‌شناسی را تهدید وجودی معرفی می‌کنند در حالی که علم مکانیک را راه نجات. سپس راه‌حل‌های پیشنهادی این آثار را بررسی می‌کنیم یعنی راه‌حل‌های فنی (رفاه عمومی)، سیاسی (پادشاه دانشمند) و حقوقی (ربات قاضی) در این راستا، تفکرات ایان هکینگ را با نظریات ژیلبر سیموندون پیوند می‌زنیک تا با استفاده از چارچوب نظری حاصل از آن به منشا این دوگانگی برسیم، یعنی توصیفات کلامی و خیالی از تفکرات علمی.