le voyage au bout de la nuit de céline : application de la théorie de la métaphore conceptuelle (tmc) de johnson et lakoff

Ce parcours analytique propose d’analyser voyage au bout de la nuit de céline, par la théorie contemporaine de la métaphore (tmc) de lakoff et johnson. etant le reflet des thèmes universels comme la guerre et le désastre de l’homme moderne, l’oeuvre de céline a fait couler beaucoup d’encre en france et dans les milieux anglophones. parler des métaphores du roman d’un écrivain connu pour son style argot, imitant la langue parlée, serait dans un premier temps incompatible, mais en y regardant du près, l’incompatible devient complétif. dans cet article, tmc jette la lumière sur le voyage et la vie célinienne. ce présent article, est une tentation à répondre à cette question : la vie est un voyage de céline touche les mêmes sphères métaphoriques, présentés dans les romans de voyage classique ? sinon quels sont les points de divergences métaphoriques qui différentient l’oeuvre de céline ?

بررسی نظریۀ معاصر استعاره‌‌های جانسون و لیکاف در رمان «سفر به انتهای شب» سلین

مقاله حاضر می کوشد تا با مدد از تئوری استعاره ها ی مفهومی لیکاف و جانسون، رمان &سفر به انتهای شب& سلین را بررسی کند. اثر سلین بازتاب بی نقاب موضوعات جهان شمولی هم چون جنگ و استیصال انسان مدرن بود، به همین خاطر این رمان در فرانسه و محیط های انگلیسی زبان بسیار بحث برانگیز شد. صحبت از استعاره ها در اثر نویسنده ای که شهرتش را مدیون سبک ادبی عامیانه و محاوره ای آثارش است شاید در نظر اول کمی نا همگون به نظر برسد، اما با کمی ژرف اندیشی میتواند شناخت مکملی از &سفر به انتهای شب& ارائه کند. در این مقاله نظریه معاصر استعاره که توسط لیکاف و جانسون طرح شده است، به ما کمک میکند تا فهم جدیدی از سفر و زندگی در این رمان دست یابیم. سوال تحقیق این است که آیا رمان &سفر به انتهای شب& از همان حوزه های استعاری مبداء و مقصد که در سفرنامه های سنتی موجود است بهره میبرد؟ اگر نه این تفاوت از کجا ناشی میشود؟