le statut de la femme à travers nulle part dans la maison de mon père d’assia djebar et la bohémienne près du feu de moniru ravanipur (étude sociocritique)

Nulle part dans la maison de mon père, roman autobiographique d’assia djebar, représente la condition des femmes de l’algérie vers les années 1940-50. d’autres écrivaines francophones ont traité certainement de tels sujets, mais le point de vue de djebar est remarquable. de même, la littérature persane voit surgir une file de romancières qui traitent dans leurs oeuvres la condition féminine en iran de leur temps. la protagoniste de la bohémienne près du feu, roman de moniru ravanipur, symbolise d’une certaine manière les femmes de son temps. dans la recherche présente, pour mieux cerner le statut de la femme de manière contrastive et nous attarder sur l’univers social du texte, on se propose de recourir à l’approche sociocritique s’efforçant de déceler la socialité de l’oeuvre littéraire à travers l’analyse des niveaux textuels. appuyée sur le rôle intermédiaire de la langue, cette méthode aide à relever dans le texte littéraire les traces de la situation sociale contemporaine à l’oeuvre. en nous référant à la méthode sociocritique préconisée par pierre v. zima, nous procédons à l’analyse des deux romans pour y clarifier le statut de la femme par rapport à l’homme et chercher les racines de cette position dans les circonstances sociales extérieures.

نقد جامعه‌‌شناختی جایگاه زن از ورای رمان جایی در خانۀ پدری‌‌ام نیست از آسیه جبار و کولی کنار آتش از منیرو روانی‌‌پور

آسیه جبار در رمان جایی در خانه‌ی پدری ام نیست، از شرایط زندگی زنان الجزایر در سالهای 501940 سخن می گوید. اگرچه دیگر نویسندگان زن فرانسه زبان نیز به چنین موضوعاتی پرداخته اند اما دیدگاه جبار حائز اهمیت است.ادبیات فارسی نیز شاهد ظهور سیری از نویسندگان زن می باشد که در آثار خود موقعیت زنان معاصرشان را ترسیم کرده اند. قهرمان رمان کولی کنار آتش اثر منیرو روانی پور به نوعی نماد زنان هم عصر خود می باشد.ما در پژوهش پیش رو، به منظور بررسی تقابلی جایگاه زن در جوامع ترسیم شده در رمانهای مذکور و تمرکز بر بُعد اجتماعی متن ادبی، از رویکرد نقد جامعه شناختیک یاری جسته ایم. این رویکرد جنبه ی اجتماعی اثر ادبی را از طریق تحلیل سطوح متنی آن بررسی می کند، یعنی با تکیه بر نقش واسطه ای زبان، ردپای شرایط اجتماعی معاصر با اثر را درون متن می کاود.لذا با تکیه بر متود پی‌یر زیما، به تحلیل دو رمان مذکور خواهیم پرداخت تا در آنها به جایگاه زن در قیاس با مرد پی ببریم و ریشه های این جایگاه و منزلت را در شرایط اجتماعی بیرون از اثر ادبی دنبال کنیم.