lle langage en tant qu’un moyen de libération / psychanalyse du langage de la dépression dans moderato cantabile de marguerite duras

Pour julia kristeva la raison principale de la dépression est la perte de l’objet. la première expérience d’un nouveau-né dans ce monde est la perte de l’union avec sa mère, une expérience inévitable pour continuer la vie. cette expérience va marquer l’imagination du futur sujet et se manifestera dans ses mots. dans le soleil noir, dépression et mélancolie, kristeva explique comment étant déshérité d’un objet de valeur, le mélancolique cherche un moyen de communication et malgré sa grande méfiance à l’égard du langage pour dire le sens de ses sensations pré-signé, il l’utilise pour se libérer de la tristesse. ces sensations vont émerger des rythmes, des sons et des formes de son discours. ainsi deviennent la sémiotique et le symbolique des outils grâce auxquels on peut déchiffrer le sens du discours des mélancoliques. cet article envisage de mettre en évidence les dimensions sémiotique, symbolique et biophysiologique de la dépression dans le moderato cantabile de marguerite duras afin de répondre à cette question primordiale, innée dans la trame de son intrigue: comment la protagoniste, et avec elle la romancière, réussissent-elles à se libérer de la dépression et à assumer leur nouvelle identité hybride de la mère et de la femme indépendante.

زبان به مثابه ابزاری برای رهایی : روانکاوی زبان مالیخولیا در مدراتو کانتبیله اثر مارگریت دوراس

ازمنظرروانکاوی کریستوا افسردگی نتیجه ایست که در ازای فقدان شی ارزشمند  بدون گذر  مطلوب از مرحله سوگواری به وجود می آید.این تجربه اولین رخدادیست که بعد از تولد نوزاد با جدایی از بدن مادر اتفاق می افتد.غم این فقدان در ابتدا در تخیل نوزاد و سپس خود را در خلال واژگان بازنمایی می کند .در کتاب خورشید سیاه: افسردگی و مالیخولیا،  کریستوا نشان می دهد که چگونه افسردگی خود را از طریق زبان به نمایش می گذارد.فرد افسرده که از شی ارزشمند خود جدا مانده به مدد هنر و ادبیات سعی بر انجام سوگواری خود  دارد.وی از زبان به عنوان ابزاری برای رویارویی با مالیخولیای خود استفاده می کند و خود را در خلال نشانه ها فرم وریتم زبان به نمایش می گذارد. بنا براین این نشانه ها و نماد ها هستند که مسیر برقراری ارتباط را برای دریافت معنای گفتمان هموار می سازند. در این مقاله، با تکیه بر آرای کریستوا  ومطالعه کتاب مدراتو کانتبیله اثر ماگریت دوراس سعی بر آن داریم تا بازنمود زبانی فرآیند فقدان را در متن در یابیم، همچنین خواهیم دید که چگونه قهرمان داستان به کمک نشانه ها و نماد ها ی زبانی میتواند از مرحله سوگواری گذر کرده و  از افسردگی رهایی یابد.