l’hybridation culturelle chez dany laferrière : le choix d’un mode de vie sans frontières

Le village global, dans lequel nous vivons, donne naissance à un monde transnational où l’homme déterritorialisé apprend qu’il doit s’adapter aux règles de la société hôte pour pouvoir survivre. ainsi, le monde transnational, redéfinissant les notions de nation et de culture, est la matrice de l’hybridation. la littérature narre donc l’histoire de ces populations déterritorialisées : dany laferrière en est un bon exemple. la présente étude vise à étudier certains de ses ouvrages afin de montrer comment un immigrant, expérimentant une vie interstitielle, choisit enfin un mode de vie sans frontières. nous nous intéresserons au goût des jeunes filles, le cri des oiseaux fous, le charme des après-midi sans fin et chronique de la dérive douce. cette étude réalisée par l’approche postcoloniale d’arjun appadurai et celle d’homi bhabha, nous a permis d’expliquer comment un individu exilé, connaissant ses différences dans son rapport à l’autre, arrive à ce point où il décide de choisir un nouveau chemin à parcourir, s’appropriant une identité et une culture hybrides. ainsi, vivant dans l’entre-deux des temps et des lieux, il choisit de s’adapter à un mode de vie sans frontières et décide pour s’exprimer de devenir l’écrivain d’un roman dont les inspiratrices seront les femmes.

چندرگه‌‌سازی (هیبریدسازی) فرهنگ در آثار دنی لافریر: انتخاب سبک زندگی بدون مرز

دهکدۀ جهانی، جایی که در آن زندگی میکنیم، جهانی فراملیتی میسازد که انسان بی سرزمین شده، در آن، میآموزد که برای بقا چاره ای جز پذیرش قوانین جامعۀ میزبان ندارد. بنابراین، دنیای فراملیتی با بازتعریف مفاهیم ملیت و هویت مهد چندرگه سازی است. ادبیاتِ برآمده از این جهان، نیز روایتگر داستان مردم بی سرزمین است. دنی لافریر مثال خوبی از این ادبیات است. تحقیق پیش رو قصد دارد تا با بررسی برخی از آثار این نویسنده نشان دهد چگونه یک مهاجر، با تجربۀ زندگی بینابینی، درنهایت سبک زندگی بدون مرز را انتخاب میکند. در این پژوهش به بررسی طعم دختران جوان، فریاد پرندگان دیوانه، جذبۀ بعدازظهرهای بی انتها و گاهشمار تغییر خوشایند خواهیم پرداخت. تکیه بر رویکرد پسااستعماری آرجون اپادوره و هومی بابا در این پژوهش به ما اجازه داد تا نشان دهیم چگونه یک فرد تبعیدی با شناخت تفاوتهای خود در ارتباط با دیگری، در نهایت، تصمیم میگیرد تا با پذیرش هویت و فرهنگی هیبرید، راه جدیدی را در زندگی بپیماید. بدین ترتیب، با زیست میان دوگانگی زمانها و مکانها، انتخاب میکند تا خود را با سبک زندگی بدون مرز تطبیق دهد، و برای بیان خود، تصمیم میگیرد تا نویسنده رُمانی شود که الهام بخش آن زنان هستند.