de la mort qui sépare à l’amour qui unit: étude de la place d’annie ernaux

Qualifiée d’un tournant dans la carrière littéraire de l’auteure, la place tourne autour d’une trahison accomplie par l’auteure à l’égard de son père. de même, bénéficiant de la sociologie critique de pierre bourdieu, l’auteure aborde la question du refoulé social au travers du portrait de son père.brisant quasiment les définitions des genres pour créer un cadre compatible au contenu de ses ouvrages, annie ernaux abandonne la fiction et le genre romanesque au profit de l’autosociobiographie pour évoquer la douleur de sa trahison ; ce qui constitue un formidable moteur d’écriture. à l’aide d’un style qui dépasse les barrières de la littérature et d’un langage dépourvu de toute écriture véhémente, annie ernaux neutralise les aspects personnels des évènements et explore une réalité plus vaste, celle du milieu ouvrier. ainsi, par l’étude analytique, nous serons en mesure de préciser où se trouve la part de cet ouvrage dans la réhabilitation de sa trahison. cet article cherche également à éclaircir si l’auteure réussit à néantiser tout jugement et toucher un vaste public grâce à un genre qui doit refléter la réalité douloureuse de leur condition.

از مرگی که جدا می‌کند تا عشقی که پیوند می‌زند: بررسی کتاب «جایگاه» نوشتۀ آنی اِرنو

جایگاه، نقطۀ عطفی در آثار آنی ارنو محسوب می‌‌شود و حول محور خیانت نویسنده به پدرش می‌‌گردد. آنی ارنو با بهره‌‌گیری از نظریۀ جامعه‌‌شناسی انتقادی پیر بوردیو، مسئلۀ واپس‌‌زنی اجتماعی را از اخلال تصویر پدرش طرح می‌‌کند. ارنو با در هم شکستن مرز ژانرهای ادبی درپی چارچوبی مناسب برای طرح محتوای آثارش است. وی تخیل و قالب رمان را کنار می‌‌گذارد و درد خیانتی که مرتکب‌‌شده را در قالب خودزندگی‌‌نامه ابراز می‌‌کند. انتخاب قالب مناسب، کمک شایانی به پیشبرد موضوع داستان می‌‌کند. نویسنده با بهره‌‌جستن از روشی که داستان را در قالب ادبیات محصور نمی‌‌سازد و رابطۀ تنگاتنگی با جامعه‌‌شناسی برقرار می‌‌کند و نیز زبانی عاری از اصطلاحات پرطمطراق، از جنبه‌‌های شخصی اتفاقات داستان می‌‌کاهد و حقیقت طبقۀ کارگر را مطرح می‌‌کند. از طریق بررسی تحلیلی، سهم و جایگاه نگارش این اثر در جبران خیانتی که نویسنده مرتکب شده است روشن خواهد شد؛ همچنین این مقاله سعی دارد موفقیت یا شکست نویسنده را در به کار بردن ساختاری نو به‌‌منظور از بین بردن هرگونه قضاوت و همراه‌‌کردن مخاطبان هرچه بیشتر بررسی کند؛ ساختاری که باید گویای حقیقت دردناک طبقۀ اجتماعی کارگر باشد.