de l’absurde à la crise: une étude comparée de l’acte criminel dans caligula, l’étranger et la chute d’albert camus

Du point de vue philosophique, le crime est une sorte de folie qui dépasse les limites de la nature humaine et de la raison. cette folie instantanée trouve ses origines dans l’absurdité du monde que le criminel le vit et aboutit enfin à une sorte de transgression qui menace les normes et les valeurs de la société. le crime devient alors un procès énigmatique qui doit être déchiffré pour en découvrir les éléments qui correspondent à l’absurde et à la transgression. le mélange de l’absurde et de la transgression par lesquels se définit l’acte criminel selon la philosophie de l’absurde en particulier, construit un aspect très important de l’œuvre d’albert camus. parmi ses œuvres, caligula, l’étranger et la chute représentent, chacune à leur manière, des crimes qui commencent par la dominance du sentiment de l’absurde chez le personnage criminel et finissent par la transgression des interdits dans les sociétés qui les éliminent progressivement. tout en considérant les différents types de crime dans ces trois œuvres, nous essayerons, dans ce travail de recherche, d’analyser et de comparer les motivations de crimes des trois personnages tout en étudiant le rôle de l’absurde et de la transgression dans leur destin néfaste.

از پوچی تا طغیان: مطالعه تطبیقی عمل جنایتکارانه در کالیگولا، بیگانه و سقوط آلبر کامو

از دیدگاهی فلسفی، جنایت نوعی از جنون است که مرزهای طبیعت انسانی و عقل را زیر پای می‌‌گذراد. این جنون لحظه‌‌ای، از پوچی جهانی که شخص جنایتکار در آن زندگی می‌‌کند، سرچشمه می‌‌گیرد و به نوعی از طغیان می‌‌انجامد که تمامی قوانین و ارزش‌‌های جامعه را زیر پا می‌‌گذارد. از این رو جنایت به فرایندی رمزآلود بدل می‌‌شود که می‌‌بایست دو عامل طغیان و پوچی در آن بررسی شود. جنایت، به ویژه در فلسفۀ پوچی، از خلال ترکیب دو عامل پوچی و طغیان تعریف می‌‌شود و در آثار آلبرکامو به وفور بدان پرداخته می‌‌شود. در میان آثار کامو، سه اثر کالیگولا، بیگانه و سقوط، هر کدام به شیوۀ خود جنایتی برخاسته از دنیای پوچ فرد جنایتکار را به تصویر می‌‌کشند، جانیانی که با زیر پاگذاشتن قوانین، زمینۀ سقوط خود را نیز فراهم می‌‌آورند. با در نظرگرفتن انواع مختلف جنایت در این سه اثر، در مقالۀ حاضر سعی بر آن خواهد بود تا انگیزه‌‌های منتهی به جنایت در سه شخصیت جانی و نیز نقش طغیان و پوچی در سرنوشت شوم آن‌‌ها، مورد مقایسه و تحلیل قرار گیرد.