l’imaginaire de l’eau chez jean-philippe toussaint

Dès une première lecture des oeuvres du romancier contemporain, jean-philippe toussaint, l’abondance des références à l’eau fait penser à un sens plus profond de cet élément chez l’auteur. afin de percer le secret d’un tel sens, bachelard, le pionnier de la critique thématique proposerait une ‘critique des profondeurs’ qui permet de découvrir l’imaginaire de l’esprit poétique au moment de la création. un moment de la rêverie éveillée où l’esprit cherche un élément matériel pour y incarner ses images. or, la question qui se pose, c’est de savoir comment la complexité des images poétiques peut correspondre à la simplicité du style et de l’intrigue chez un romancier minimaliste comme toussaint. par cette étude, basée sur la typologie des eux décrite par bachelard, nous essayerons de concevoir mieux le rapport spécifique qu’entretien un écrivain de l’extrême contemporain avec le monde extérieur. en fait, nous croyons que l’eau malgré ses symboles ambivalents de la mortalité, de la mélancolie, de la douceur, et de la maternité reste une matière élémentaire, simple et primitive chez toussaint qui suscite l’imagination humaine avec une puissance exceptionnelle, par caractère fondamental et naturel.

تخیل آب نزد ژان فیلیپ توسن

به محض اولین خوانش‌ آثار رمان‌نویسِ معاصر، ژان فیلیپ توسن، فراوانی تعابیر مربوط به آب باعث می‌شود تا به معنای عمیق‌تری از این عنصر نزد نویسنده بیاندیشیم. به منظور کشف راز این چنین معنایی، گاستون باشلار، پیشگامِ نقد مضمونی در قرن بیستم، روشی را با عنوان «نقد اعماق» ارائه می‌دهد که امکان کشف تصور خیالیِن روح شاعرانه را در زمان خلق اثر هنری فراهم می‌آورد. زمانی که در یک رؤیای بیدار، ذهن به دنبال عنصری مادی برای تجسم تصاویرِ خود است. اما سؤال اینجاست که چگونه پیچیدگی تصاویر شاعرانه می‌تواند با سادگی سبک و پیرنگ نزد رمان‌نویسی مینیمالیست همچون توسن منطبق شود. در این مطالعه، بر اساس تقسیم‌بندیِ باشلار از انواع آب‌ها، برآنیم تا به درک بهتری از ارتباط خاصی که یک نویسندۀ معاصر با جهان پیرامون خود برقرار می‌کند، دست یابیم. در واقع، آب، علیرغم نمادهای دوگانۀ میرایی، غم، لطافت، و نمادهای مادرانه، همچنان نزد توسن ماده‌ای ابتدایی، ساده و پایه‌ای باقی می‌ماند که با ویژگیِ طبیعی و بنیادی بودن خود باعث انگیزش تخیل آدمی با قدرتی منحصر به فرد می‌شود.