تعیین قابلیت هضم و استفاده از ساقه و برگ باقلای سیلو شده در جیره غذایی بره های پرواری دالاق

در این پژوهش ابتدا، هشتاد و پنچ درصد ساقه و برگ باقلا خرد شده با نه درصد کاه گندم و شش درصد ملاس سیلو گردید و قابلیت هضم آن با استفاده از چهار راس گوسفند نر بالغ تعیین شد. در مرحله بعد، سیلاژ ساقه و برگ باقلا طی یک دوره 84 روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از20 راس بره نر پرواری با میانگین وزن اولیه 23/2±50/25 کیلوگرم مورد ارزیابی قرار گرفت. نسبت علوفه به کنسانتره در تمام جیره ها 30 به70 بود. بخش علوفه جیره های آزمایشی شامل: 1)60 درصد یونجه+40 درصدکاه گندم (شاهد)، 2) 40 درصد یونجه+7/26 درصد کاه گندم+3/33 درصد سیلاژ باقلا، 3) 20 درصد یونجه+3/13 درصد کاه گندم+7/66 درصد سیلاژ باقلا و 4) 100 درصد سیلاژ باقلا بود. ماده خشک، ماده آلی، پروتیین خام، چربی خام و دیواره سلولی بدون همی سلولز باقلای سیلو شده به ترتیب 30، 57/89، 82/10، 6/0 و 60/42 درصد بود. انرژی قابل متابولیسم و مجموع مواد مغذی قابل هضم سیلاژ به ترتیب برابر 98/1 مگاکالری در کیلوگرم و 97/42 درصد بود. نتایج آزمایش پرواری نشان داد که بیشترین ماده خشک مصرفی بره ها (84/1 کیلو گرم در روز) در جیره شاهد و کمترین آن (57/1 کیلوگرم در روز) در گروه تغذیه شده با جیره 4 مشاهده شد (05/0p < ). با افزایش میزان سیلاژ باقلا در جیره مقدار افزایش وزن روزانه بره ها کاهش یافت (05/0p < )، اما ضریب تبدیل غذایی خوراک بهبود غیر معنی داری یافت. بنابراین سیلاژ ساقه و برگ باقلا می تواند به عنوان یک منبع علوفه ای در جیره بره های در حال رشد مورد استفاده قرار گیرد.