تاثیر اندازه و سطوح مختلف کلینوپتیلولیت در جیره بر فعالیت آنزیم‏های گوارشی، خصوصیات استخوان درشت‏نی و لاشه جوجه‏های گوشتی

به منظور تعیین اثرات اندازه‏ها و سطوح مختلف کلینوپتیلولیت بر فعالیت آنزیم‏های گوارشی، خصوصیات استخوان درشت‏نی و لاشه جوجه‏های گوشتی، آزمایشی با 448 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. کلینوپتیلولیت در دو سطح (5/1 و 3 درصد) و سه اندازه فیزیکی (کوچکتر از 250 میکرومتر، 4/0 تا 8/0 میلی‏متر و 1 تا 2 میلی‏متر) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از کلینوپتیلولیت منجر به بهبود شاخص‏های رشد جوجه‏های گوشتی می‏شود. جوجه‏های گوشتی تغذیه شده با 5/1 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی‏متر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در دوره‏های رشد (22 تا 42 روزگی) و کل دوره پرورش (7 تا 42 روزگی) در مقایسه با گروه شاهد داشتند (01/0 > p). استفاده از کلینوپتیلولیت در اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی‏متر و سطح 5/1 درصد سبب بهبود معنی‏دار نسبت راندمان پروتیین در مقایسه با شاهد شد (01/0 > p). جوجه‏های گوشتی تغذیه شده با کلینوپتیلولیت (5/1 درصد با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی‏متر) بالاترین سطح فعالیت آنزیم‏های گوارشی لیپاز، تریپسین و کیموتریپسین و گروه شاهد کمترین سطح فعالیت آنزیم‏های گوارشی را نشان دادند (01/0 > p). کمترین درصد خاکستر درشت‏نی در سن 42 روزگی در گروه شاهد و بیشترین درصد خاکستر در تیمار دارای 5/1 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی‏متر مشاهده شد (05/0 > p). جوجه‏های گوشتی تغذیه شده با کلینوپتیلولیت (5/1 درصد با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی‏متر) درصد لاشه قابل طبخ، سینه و سنگدان بیشتری در سن 42 روزگی در مقایسه با شاهد داشتند. اثر تیمارهای مختلف بر درصد کبد، ران‏ها و چربی محوطه بطنی جوجه‏های گوشتی در سن 42 روزگی معنی‏دار نبود (05/0 < p). با توجه به نتایج این آزمایش می‏توان گفت که استفاده از کلینوپتیلولیت اثرات مطلوبی بر شاخص‏های رشد جوجه‏های گوشتی دارد.