بررسی کارایی فنی واحدهای صنعتی پرواربندی گوساله استان مرکزی

این تحقیق با هدف بررسی کارایی فنی عوامل تولید با تاکید بر مدیریت ریسک در واحدهای صنعتی پرواربندی گوساله در استان مرکزی صورت گرفت. به این منظور کارایی فنی به روش حداقل مربعات تصحیح شده و همچنین معیار تیمر تعیین و رابطه متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون‌های آماری مورد آزمون قرار گرفت. ضمن این که، برای اندازه‌گیری ریسک از معیار ضریب تغییرات استفاده شد. داده‌های مورد نیاز این تحقیق از طریق تکمیل پرسشنامه با مصاحبه حضوری از تعداد 102 واحد پرواربندی در سه طبقه ظرفیتی شامل کوچک، متوسط و بزرگ از 7 شهرستان استان مرکزی که به روش نمونه گیری طبقه بندی شده انتساب متناسب در سال 1391 انتخاب شده بودند، جمع‌آوری گردید. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین کارایی فنّی کل واحدهای مورد مطالعه برابر 2/49 درصد بود که بیانگر آن است که واحدها از کارایی فنی متوسطی برخوردار بوده و آن گونه که لازم است از نهاده‌های تولید به صورت بهینه استفاده نکرده‌اند. در بین شهرستان‌های استان، شهرستان‌های خمین، کمیجان و زرند به ترتیب دارای بیشترین میزان میانگین کارایی فنّی بودند. ضمن این که، اختلاف 55 درصدی بین واحدهای تولید با بیشترین و کمترین کارایی فنّی وجود داشت. برآورد تابع تولید نشان داد که بیشترین کشش تولید به ترتیب مربوط به نهاده‌‌های نیروی کار ، خوراک مصرفی و ظرفیت فعال بود. نتایج همچنین بیانگر آن بود که رابطه معنی‌دار بین ظرفیت فعّال واحدهای پرواربندی و میزان کارایی فنّی (05/0 < p) وجود ندارد. از سوی دیگر، بررسی ضریب تغییرات قیمت و وزن زنده در انتهای پروار نشانگر بالاتر بودن ریسک قیمتی در مقایسه با ریسک تولید بود. ضمن این که، رابطه معنی‌داری بین بیمه دام و کارایی فنّی و نیز درآمد خالص به ازا یک راس گوساله پرواری وجود نداشت که نشان می‌دهد که بیمه دام از کارآمدی لازم در مدیریت ریسک برخوردار نیست.