تعیین ارزش غذایی شش گونه از گیاهان مرتعی عرصه‌های شنزار استان خوزستان

به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی و ارزش غذایی شش گونه ازگیاهان مرتعی غالب در عرصه‌های شنزار استان خوزستان شامل: سبط پاکوتاه (stipagrostis plumosa)، ریش‌پری شن دوست (pennisetum divisum)، ارزن پادزهری (panicum antidotale)، علف شتر (asthenatherum forsskalii)، پیچک برگ تیز (convolvulus oxyphyllus) و یونجه یک ساله (medicago laciniata) در دو مرحله فنولوژیکی (رشد رویشی و گلدهی) نمونه‌برداری شدند. نمونه‌ها در شرایط سایه خشک شدند، پس از آن ترکیبات شیمیایی آنها شامل: درصد پروتیین خام، درصد الیاف خام، درصد adf ، درصد خاکستر، کلسیم و فسفر اندازه‌گیری و سپس درصد ماده خشک قابل هضم و انرژی قابل متابولیسم محاسبه گردید و پس از آن اطلاعات حاصله به کمک یک طرح آماری اسپلیت پلات در قالب بلوک‌های کامل تصادفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که با پیشرفت مراحل فنولوژیک درصد پروتیین خام، درصد ماده خشک قابل هضم، انرژی قابل متابولیسم و درصد خاکستر کاهش و درصد الیاف خام و درصد دیواره سلولی منهای همی سلولز (adf) افزایش می‌یابد. در میان گونه‌های مورد بررسی گونه medicago laciniata دارای بالاترین درصد پروتیین خام بود و گونه pennisetum divisum کمترین درصد را به خود اختصاص داد. کمترین تغییرات درصد پروتیین خام در مراحل فنولوژیک مربوط به گونه medicago laciniata و بیشترین درصد تغییرات آن مربوط به گونه pannicum antidotale بود. درصد کلسیم و فسفر در گونه‌های مورد بررسی در مرحله قبل از گلدهی بیشتر از مرحله گلدهی بودعلی الرغم برتری کیفیت علوفه گیاهان در مرحله رویشی نسبت به مرحله زایشی، به نظر می‌رسد که مرحله گلدهی از نظر تاریخ چرا مناسب تر از مرحله رویشی بوده چرا که گیاه فرصت تجدید ذخایر هیدرات کربن خود را به جهت رشد مجدد خواهد داشت.