تاثیر تغذیه پنبه دانه کامل بر عملکرد و صفات مورفولوژیکی روده کوچک بره های نر پرواری زندی

بیست راس بره نر زندی با 4 جیره غذایی حاوی صفر، 4، 8 و 16 درصد پنبه دانه به مدت 90 روز در قالب طرح کاملا تصادفی تغذیه و افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی روزانه، ضریب تبدیل غذایی و مورفولوژی روده کوچک بررسی شد. جیره ها از نظر انرژی و پروتیین قابل متابولیسم مشابه بودند. میانگین افزایش وزن روزانه بره ها بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری با هم نداشت. وارد شدن سطوح مختلف پنبه دانه در جیره به طور معنی داری ضریب تبدیل خوراک را در مقایسه با تیمار شاهد کاهش داد. جیره های حاوی 8 درصد پنبه دانه فراوانی خمل های زبانی(8/16 درصد) را در مقایسه با تیمار شاهد(14 درصد) به طور معنی داری افزایش داد (05/0 > p). اثر محل نمونه برداری بر فراوانی خمل های زبانی، انگشتی و پیچیده معنی دار بود(05/0 > p) به طوری که با نزدیک شدن به انتهای روده، فراوانی خمل های زبانی و پیچیده کاهش و فراوانی خمل های انگشتی افزایش یافت (05/0 > p). ارتفاع خمل و نسبت ارتفاع خمل: عمق غدد کریپت با افزایش سطح پنبه دانه در جیره به طور خطی افزایش یافتند (05/0 > p). ارتفاع خمل ها در دوازدهه بلند تر از خمل های موجود در دو قسمت دیگر روده کوچک بود (05/0 > p). نتایج نشان داد که بره های پرواری، پنبه دانه کامل را تا سطح 16 درصد بدون هرگونه مشکلی مصرف کرده و افزایش سطح پنبه دانه در جیره منجر به افزایش نسبت ارتفاع خمل به عمق کریپت می شود که بیانگر افزایش در جذب مواد مغذی باشد.