بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله خشک گوجه فرنگی در جیره غذایی بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده باریک جوجه‌‌های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف تفاله خشک گوجه فرنگی بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده باریک جوجه‌های گوشتی انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و 5 مشاهده در هر تکرار بر روی 150 قطعه جوجه گوشتی نر سویه لوهمن1 انجام شد. 5 تیمار این آزمایش به ترتیب، شامل استفاده از سطوح صفر، 5، 10، 15 و 20 درصدی از تفاله خشک گوجه فرنگی در جیره‌‌های آزمایشی بود. طول دوره آزمایش 8 هفته شامل مراحل آغازین (1 تا 21 روزگی)، رشد (22 تا 42 روزگی) و پایانی (43 تا 56 روزگی) بود. در سن 56 روزگی سه پرنده از هر تیمار به صورت تصادفی جداسازی و کشتار شده، از هر یک از قسمت‌های دیودنوم، ژژونوم و ایلیوم روده باریک هر قطعه جوجه، 3 نمونه (3×3) با ثبت مشخصات آن تهیه و پس از مراحل پاساژ (الف- آبگیری ب- شفاف نمودن ج- آغشته نمودن بافت‌‌ها با پارافین) جهت قالب گیری آماده گردیدند. اندازه طول و ضخامت پرزها، ضخامت لایه‌‌های عضلانی، مخاطی و زیرمخاطی در نمونه‌‌ها اندازه‌‌گیری گردید. نتایج مطالعه خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه‌ها نشان داد پرندگانی که از سطوح بالای تفاله گوجه فرنگی تغذیه شده بودند، در قسمت دوازدهه آنها از طول پرزها و ضخامت لایه‌‌های مخاطی و زیر مخاط به طور بسیار معنی‌‌داری (01/0 ? p) کاسته شد. ضخامت پرزها در قسمت ایلیوم این پرندگان به طور معنی‌‌دار افزایش نشان داد (05/0 ? p). بر اساس نتایج این تحقیق می‌‌توان بیان نمود که استفاده از سطوح بالاتر تفاله گوجه فرنگی (میزان فیبر خام جیره غذایی بیشتر از 6 درصد) می‌تواند بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه‌های گوشتی تاثیر منفی بگذارد. این اثر می‌تواند موجب کاهش سطح جذب مواد مغذی شده و در نتیجه باعث کاهش عملکرد تولید شود.