تاثیر وزن زنده اولیه و انرژی جیره بر خصوصیات رشد و ویژگی‌های لاشه بزغاله‌های نر بومی فارس

اثرات دو گروه وزن اولیه پروار و سه سطح انرژی جیره بر خصوصیات رشد و ویژگی‌های لاشه بزغاله‌های نر بومی فارس بررسی شد. مدل آزمایش فاکتوریل دو فاکتوره و در قالب‌ طرح‌ کاملاً تصادفی بود. فاکتور اول دو گروه وزنی (با میانگین 3 + 3/18 و 5/2 + 4/27 کیلوگرم) و فاکتور دوم سه سطح انرژی جیره (کم‌، متوسط و پرانرژی‌ به‌ترتیب با 9/1، 1/2 و 3/2 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم درکیلوگرم) بود. آزمایش با استفاده از 60 راس بزغاله نر و در 6 گروه آزمایشی 10 راسی و به مدت 100 روز ‌انجام شد. در پایان پروار، از هر گروه، 6 راس بزغاله به تصادف کشتار شدند. میانگین اضافه‌وزن روزانه برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 97 و 90 گرم (05/0 < p) و برای سه جیره غذایی به‌ترتیب‌ 78، 98 و 105 ‌گرم‌ بود (01/0 > p). ضریب‌تبدیل غذایی برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 94/8 و 03/11 و برای سه جیره به‌ترتیب 24/12، 54/9 و 57/8 محاسبه شد. درصد وزن لاشه سرد به وزن زنده برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 9/42 و 7/45 (01/0 > p) و برای سه جیره به‌ترتیب 05/44، 4/44 و 5/44 ‌بود (05/0 < p). درصد وزن گوشت لاشه به وزن لاشه سرد برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 5/71 و 3/76 ‌(01/0 > p) و برای سه جیره غذایی به‌ترتیب 9/73، 74 و 6/73 ‌بود (05/0 > p). درصد وزن چربی قابل تفکیک لاشه برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 21/4 و 54/3 ‌(05/0 < p) و برای سه جیره غذایی به‌ترتیب 49/3، 59/3 و 55/4 ‌بود (05/0p > ). درصد وزن استخوان لاشه برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 3/24 و 2/20 ‌(01/0 > p) و برای سه جیره غذایی به‌ترتیب 5/22، 4/22 و 8/21 ‌بود (05/0 < p). درصد وزن چربی داخلی به وزن زنده برای دو گروه وزنی به‌ترتیب 79/3 و 03/4 ‌(05/0 < p) و برای سه جیره غذایی به‌ترتیب 13/3، 03/4 و 57/4 ‌بود (01/0 > p). اثرات‌متقابل فاکتورهای اول و دوم (دو گروه وزنی و سه جیره غذایی) بر روی ‌صفات مورد بررسی معنی‌دار نبود. پروار بزغاله‌های با وزن پایین و با جیره پرانرژی اقتصادی‌تر بود.