مقایسه خصوصیات پرواری و ویژگی‌های لاشه بره و بزغاله‌های بومی استان فارس

در دو گروه آزمایشی و با استفاده از طرح کاملاً تصادفی، خصوصیات پرواری و ویژگی‌های لاشه 24 بره نر کبوده شیراز و 24 بزغاله نر بومی فارس (هم‌سن شش ماهه) مورد مقایسه قرار گرفت. جیره‌های غذایی بر اساس جداول استاندارد غذایی تنظیم شد. مدت آزمایش 100 روز و در پایان آزمایش دام‌ها کشتار شدند. میانگین وزن ابتدای پروار برای دو گروه بره و بزغاله به‌ترتیب 1/26 و 4/20 کیلوگرم ‌(01/0 > p)، وزن پایان پروار دو گروه به‌ترتیب 2/48 و 30 کیلوگرم (01/0 > p) و میانگین اضافه‌وزن روزانه آنها به‌ترتیب 221 و 96 گرم بود (01/0 > p). میانگین خوراک مصرفی روزانه برای دو گروه بره و بزغاله به‌ترتیب 1501 و 852 گرم بود و ضریب‌تبدیل غذایی آنها به‌ترتیب 78/6 و 87/8 محاسبه شد. خوراک مصرفی روزانه و ضریب‌ تبدیل غذایی بین دو گروه متفاوت بود. درصد وزن لاشه سرد به وزن زنده برای دو گروه بره و بزغاله به‌ترتیب 83/50 و 76/44 ‌(01/0 > p)، درصد وزن گوشت لاشه به وزن لاشه سرد دو گروه به‌ترتیب 22/61 و 38/71 ‌(01/0 > p)، درصد وزن چربی فیزیکی لاشه دو گروه به‌ترتیب 03/24 و 77/4 ‌‌(01/0 > p) و درصد وزن استخوان لاشه دو گروه به‌ترتیب 75/14 و 85/23 ‌بود ‌(01/0 > p). درصد وزن چربی داخلی به وزن زنده برای دو گروه بره و بزغاله به‌ترتیب 4/3 و 8/3 بود ‌(05/0 < p). ضخامت چربی پشت برای دو گروه بره و بزغاله 21/6 و 55/1 میلی‌متر ‌(01/0 > p) و مساحت ماهیچه راسته آنها به‌ترتیب 58/13 و 82/7 سانتی‌متر مربع بود ‌(01/0 > p). بره‌ها خوراک مصرفی و اضافه وزن روزانه بیشتر و راندمان تبدیل غذایی بهتری نسبت به بزغاله‌ها داشتند. درصد لاشه سرد و درصد چربی لاشه در بره‌ها بیشتر از بزغاله‌ها بود ولی درصد گوشت و استخوان لاشه در بزغاله‌ها بیشتر بود. از نظر اقتصادی، پروار بره‌ها به صرفه‌تر بود ولی گوشت بزغاله نسبت به بره، به‌دلیل درصد چربی لاشه کمتر و درصد گوشت بیشتر، کیفیت بالاتری داشت.