تعیین سطوح بهینه اقتصادی پروتیین و متیونین در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی

این آزمایش به منظور تعیین سطوح بهینه اقتصادی پروتیین خام و متیونین جیره‌های غذایی جوجه‌های گوشتی اجرا شد. در این آزمایش از 520 قطعه جوجه گوشتی سویه راس با دو سطح پروتیین خام (حداقل توصیه nrc و 5/1درصد کمتر از حداقل توصیه nrc) و پنج سطح اسید آمینه متیونین (توصیه nrc و سطوح 1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 درصد بالاتر از توصیه nrc) استفاده گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل 5×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 13 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی در دو مرحله آغازین (10 تا 25 روزگی) و رشد (25 تا 47 روزگی) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل اقتصادی داده‌های حاصل، از دو شاخص حداقل هزینه و حداکثر سود استفاده شد. اثر سطوح مختلف پروتیین خام و متیونین بر میانگین افزایش وزن در هر دو دوره آزمایشی معنی‌دار (01/0 > p) بود. کاهش سطح پروتیین خام جیره تاثیری بر مصرف خوراک نداشت، ولی افزایش سطح متیونین جیره تا سطح 74/0 در دوره رشد باعث کاهش معنی‌دار (05/0 > p) مصرف خوراک شد. ضریب تبدیل غذایی با کاهش سطح پروتیین خام جیره افزایش (05/0 > p) یافت و بهبود (05/0 > p) ضریب تبدیل غذایی با افزایش سطح متیونین تنها در دوره رشد مشاهده گردید. اثرات متقابل بین سطوح مختلف پروتیین و متیونین جیره فقط بر میانگین افزایش وزن در دوره آغازین (05/0 > p) و مصرف خوراک در دوره رشد معنی‌دار (05/0 > p) بود. بر طبق نتایج آزمایش، افزایش سطح متیونین جیره حداکثر تا سطح 58/0 و 54/0 (به ترتیب در دوره آغازین و رشد) توجیه اقتصادی دارد. بالاترین عملکرد رشد در جیره‌های با پروتیین کمتر از توصیه nrc با افزودن 2/0 درصد متیونین و در جیره‌های با توصیه nrc با افزودن 1/0 درصد متیونین ایجاد شد.