اثرات سطوح مختلف اسید آمینه و نوع تلاقی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی سویه ی آرین

با توجه به این که جوجه های گوشتی امروزی سویه ی آرین به دلیل انتخاب برای وزن بدن، در مقایسه با سویه ی اولیه وارد شده سرعت رشد بالاتری دارند، مطالعه اخیر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف اسیدآمینه (لیزین، متیونین، متیونین+ سیستین و تریونین) و نوع تلاقی بر روی عملکرد جوجه های گوشتی این سویه، با استفاده از تعداد 960 قطعه جوجه گوشتی انجام شد. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی و به روش فاکتوریل با دو نوع تلاقی (تلاقی کلاسیک و جدید) و سه سطح اسیدآمینه ی قابل هضم و با 6 تیمار آزمایشی انجام شد. تنها عامل متغیر در جیره ی غذایی گروه های آزمایشی سطح اسید آمینه ضروری بود. نسبت های بین اسیدهای آمینه ی گروه های آزمایشی در هر یک از مراحل آغازین، رشد و پایانی یکسان بود. میزان لیزین قابل هضم به عنوان شاخص و بقیه ی اسیدهای آمینه نسبت به آن تنظیم شدند. هر گروه آزمایشی دارای 4 تکرار و 40 قطعه جوجه (20 قطعه نر و 20 قطعه ماده) بود. در طول اجرای آزمایش، آب و دان پلت شده به صورت آزاد در دسترس جوجه ها قرار گرفت. در طول مدت آزمایش خوراک مصرفی و وزن بدن به طور هفتگی اندازه گیری شدند. در پایان دوره ی آزمایش، چهار قطعه جوجه از هر جنس با وزن نزدیک به میانگین هر تکرار انتخاب و کشتار گردید. قسمت های مختلف لاشه شامل سینه، ران، پشت و کمر و چربی حفره ی بطنی به صورت درصد وزن زنده مشخص شد. بر اساس نتایج بدست آمده تنها در هفته اوّل تفاوت معنی داری از لحاظ وزن بدن بین دو تلاقی مشاهده شد(05/0 > p). از لحاظ مصرف خوراک تفاوت معنی دار بعد از هفته ی چهارم دیده شد(05/0 > p). از لحاظ ضریب تبدیل غذایی تفاوت بین دو تلاقی تنها در هفته ی دوم وسوم ملاحظه شد(05/0 > p). در 42 و 49 روزگی اختلاف معنی داری از نظر وزن بدن بین سطوح اسید آمینه مشاهده نشد. سطوح مختلف اسیدآمینه تنها در سه هفته ی نخست سبب تفاوت معنی دار در ضریب تبدیل غذایی شد (05/0 > p). تفاوت بین دو تلاقی تنها در درصد سینه جنس ماده معنی دار بود. بین سطوح اسید آمینه و تلاقی اثر متقابل وجود نداشت. استفاده از سطوح بالای اسیدهای آمینه در جوجه های گوشتی آرین سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی در انتهای دوره نشد لذا می توان گفت برای بهبود ضریب تبدیل غذایی در سویه های جدید و قدیم آرین، نیازی به افزایش سطح اسید آمینه نیست.