مقایسه چهار استراتژی های تلاقی در گله های پرورش شترمرغ مولد با استفاده از شبیه سازی رایانه ای

هدف از این مطالعه مقایسه چهار استراتژی‌های تلاقی در گله‌های شترمرغ با استفاده از شبیه‌سازی بود. صفات شبیه‌سازی شده شامل تولید تخم (eggspro)، تولید جوجه (chickspro)، قابلیت هچ (hatchability)، وزن زنده بدن در شروع تلاقی (lwb) و وزن زنده بدن در پایان تلاقی (lwe) بود. انتخاب نرها براساس ارزش اصلاحی صفت lwb و انتخاب ماده‌ها براساس ارزش اصلاحی صفت chickspro بود. استراتژی اول یک تلاقی بهینه بود، استراتژی دوم تلاقی افراد براساس حداکثر پیشرفت ژنتیکی بدون توجه به رشد همخونی، استراتژی سوم تلاقی افراد براساس حداقل رشد میزان همخونی بدون توجه به پیشرفت ژنتیکی و استراتژی چهارم تلاقی افراد به صورت تصادفی، بدون توجه به رشد همخونی و پیشرفت ژنتیکی بود. نتایج نشان داد اگر هدف در یک برنامه اصلاح‌نژادی پیشرفت سریع بدون وجود محدودیت در میزان رشد همخونی باشد استراتژی تلاقی با حداکثر پیشرفت ژنتیکی مطلوب است، در صورتی که امکانات تعیین نقشه این تلاقی وجود نداشته باشد، تلاقی تصادفی می‌تواند جایگزین گردد. در جمعیت‌های بسته با همخونی بالا و یا جمعیت‌هایی که باید به لحاظ ژنتیکی حفاظت شوند و در درجه دوم اهمیت پرورش دهنده به دنبال حداقل بهبود عملکرد در صفات مورد نظر نیز باشد، استراتژی تلاقی با حداقل همخونی، و در صورتی که هدف اصلاح‌نژاد بهبود مستمر، پایدار و قابل توجه در صفات اقتصادی باشد که لازمه آن جلوگیری از رشد زیاد در نرخ همخونی است، استراتژی تلاقی بهینه می‌تواند بهترین گزینه باشد.

Evaluation of mating strategies in breeding ostriches using computer simulation

The purpose of this study was to compare the four mating strategies in ostrich flocks using simulation. Simulated traits included egg production (EggsPro), chicken production (ChicksPro), hatchability (Hatchability), live weight at the beginning of mating (LWB), and live weight at the end of mating (LWE). The selection of males was based on the breeding value of the LWB trait and the selection of females based on the breeding value of the ChicksPro trait. The first strategy was an optimal mating, the second strategy crossed individuals based on the highest genetic gain, regardless of the increase in inbreeding, the third strategy was the mating of individuals based on the lowest inbreeding, regardless of genetic progress, and the fourth strategy was the mating of individuals randomly, regardless of inbreeding and genetic gain. The results showed that if the goal in a breeding program is rapid progress without limitation on inbreeding, a mating strategy with the highest genetic gain is the best suited, and if there is no possibility of mapping this crosses, a random mating can be replaced. In closed populations with high inbreeding or populations that need to be genetically protected, and secondly important the breeder also wants to improve performance in the economic traits, a mating strategy with minimum inbreeding can be desirable, and if the goal of breeding is a continuous, sustained and significantly improvement in economic traits, which is required to prevent inbreeding, the optimal mating strategy could be the best option.