بررسی تاثیر دانه شنبلیله و رازیانه بر افزایش رشد و کاهش جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر دو گیاه دارویی شنبلیله و رازیانه به شکل جدا یا توام بر عملکرد رشد و وضعیت سلامتی جوجه های گوشتی اجرا گردید. تعداد 180 قطعه جوجه نر و ماده یک روزه گوشتی از سویه راس 308، در یک طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با 4 تیمار (جیره های مختلف) در 3 تکرار به تصادف قرار گرفته و از جیره ها استفاده کردند. جیره های آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد،2- جیره حاوی پودر دانه شنبلیله، 3- جیره حاوی پودر دانه رازیانه و 4- جیره حاوی پودر دانه های شنبلیله و رازیانه به نسبت مساوی بودند. تمامی مواد افزودنی به جیره ها به نسبت 5/0 درصد از کل مقدار جیره و بصورت کاملا پودر و مخلوط با سایر اجزاء جیره به آنها اضافه شدند. صفات عملکرد شامل میزان خوراک مصرفی روزانه (گرم) ، میزان افزایش وزن روزانه (گرم) و ضریب تبدیل غذایی و صفات سلامتی شامل شمارش تعداد کل باکتری درنمونه های محتویات روده، تعداد باکتری گرم منفی ، تعداد باکتری گونه کلی فرم و کشت و جداسازی باکتری گونه سالمونلا درنمونه ها بود. براساس نتایج حاصله مشخص شد، بیشترین میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه مربوط به تیمار دارای گیاه رازیانه با مقادیر 19/116 و30/53 گ رم در روز و تیمار توام با مقادیر 02/116 و 98/52 گرم در روز بود. تیمار دارای شنبلیله با مقادیر 19/103 و 26/45 گرم در روز بعد از گروه شاهد قرار گرفت(05/0> p)کمترین ضریب تبدیل غذایی نیز مربوط به تیمارهای رازیانه و توام (با مقادیر 18/2 و 19/2) بوده و اختلاف آنها با بقیه تیمارها معنی دار(05/0> p) شد. کشت و شمارش باکتری نمونه ها نشان داد، از نظر تعداد کل باکتری، کمترین تعداد مربوط به تیمار توام و سپس تیمار دارای شنبلیله بوده و بیشترین تعداد ابتدا مربوط به گروه شاهد و سپس مربوط به تیمار دارای رازیانه بود (05/0> p) از نظر شمارش باکتری گرم منفی درنمونه ها ، نتایج مشابه قبل بود(05/0> p). از نظر شمارش تعداد باکتری نوع کلی فرم، کمترین تعداد مربوط به تیمار دارای شنبلیله و سپس تیمار توام و بیشترین تعداد مربوط به تیمار شاهد و سپس تیماره دارای رازیانه بود(05/0> p). در مورد کشت و جداسازی باکتری نوع سالمونلا، کلیه تیمارها از نظر وجود باکتری سالمونلا منفی ارزیابی شدند.