بررسی تاثیر بتائین برکمیت و کیفیت آغوز و غلظت فراسنجه‌های‌خونی در میش‌های آبستن سنجابی

بتائین یک ترکیب دهنده گروه متیل است که در برخی از فرایندهای فیزیولوژیکی از جمله شیردهی موثر باشد. در پژوهش حاضر، تاثیر افزودن بتائین به جیره بر غلظت برخی فراسنجه‌های‌خونی،کمیت وکیفیت آغوز میش‌های سنجابی بررسی شد. تعداد 20 راس میش چند شکم زایش در ماه آخرآبستنی در دوگروه با جیره پایه (شاهد:6/3±2/71 کیلوگرم وزن بدن) و یا با جیره پایه بعلاوه پنج گرم بتائین در کیلوگرم ماده‌‌‌خشک (بتائین:8/3±6/71 کیلوگرم) تغذیه شد. مصرف خوراک، شاخص وضعیت بدن، و حجم پستان میش‌ها و همچنین غلظت خونی گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، آلبومین، پروتئین‌کل، اوره و هموسیستئین سرم در ماه اخر آبستنی تعیین شد. مقدارآغوز تولیدی تا شش ساعت بعد از زایش در دو نوبت با تزریق عضلانی اکسی توسین اندازه‌گیری شد و ترکیبات شیمیایی آن تعیین شد. مکمل بتائین تاثیری بر مقدار مصرف خوراک، شاخص وضعیت بدن، و حجم پستان میش‌ها نداشت. میانگین مقدار آغوز تولیدی(593 در مقابل 365 گرم) و چربی آغوز (93 در مقابل 59 گرم) و غلظت خونی هموسیستئین (4/8 در مقابل 1/8 میکرومول در لیتر) در میش‌هایی که بتائین دریافت کردند بیشتر(p<0/05) از میش‌های شاهد بود. در میش‌های بتائین یک روند کاهشی در غلظت گلوکز (098/0=p،2/3 در مقابل 4/3 میلی‌مول در لیتر) وغلظت بتاهیدروکسی‌بوتیرات (059/0=p، 46/0در مقابل 82/0 میلی‌مول در لیتر) در مقایسه با میش‌های شاهد مشاهده شد. نتیجه کلی اینکه مصرف 5 گرم بتائین با ازای هر کیلوگرم ماده خشک ضمن تاثیر مثبت بر تولید و درصد چربی آغوز، باعث افزایش غلظت هموسیستئین، و کاهش اجسام‌کتونی احتمالا با کاهش تجزیه چربی در میش‌های آبستن سنجابی شد.