اثرات استفاده از دو نوع برنامه محدودیت غذایی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخم و هزینه تولید در بلدرچین‌های تخم‌‌گذار ژاپنی

هدف از این آزمایش، بررسی اثرات استفاده از دو نوع برنامه محدودیت غذایی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخم و هزینه تولید در بلدرچین‌های تخم‌‌گذار ژاپنی در اوایل تخم‌گذاری بود. تعداد 288 قطعه بلدرچین از سن 6 تا 14 هفتگی در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه در هر تکرار به‌صورت فاکتوریل (2×3) شامل 3 نوع جیره (جیره بر اساس توصیه nrc سال 1994، جیره با محدودیت زمانی 7 ساعت تغذیه و 1 ساعت عدم تغذیه، جیره با 5 درصد مواد مغذی کمتر از توصیه nrc سال 1994) و دو سطح از پروبیوتیک پروتکسین (صفر و 0.005 درصد در هر کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. اعمال محدودیت زمانی موجب افزایش میانگین وزن تخم‌‌ شد (0.05>p). ولی اعمال محدودیت مواد مغذی موجب کاهش درصد تولید، تولید توده‌‌ای، بالا رفتن ضریب تبدیل غذایی و افزایش هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم از تولید تخم شده و ضخامت پوسته تخم نیز کاهش یافت (0.01>p) لیکن شاخص رنگ زرده و درصد پوسته افزایش یافت (0.05>p). پروبیوتیک موجب کاهش مقدار خوراک مصرفی شد (0.05>p). در اثرات متقابل نوع برنامه تغذیه‌‌ای و پروبیوتیک، کاهش 5 درصدی مواد مغذی موجب کاهش ضخامت پوسته تخم‌‌ها شد (0.05>p) و استفاده از پروبیوتیک نتوانست از این کاهش جلوگیری نماید. به طور کلی در بلدرچین‌‌های تخم‌‌گذار ژاپنی کاهش 5 درصدی مواد مغذی جیره نسبت به پیشنهاد nrc سال 1994، موجب کاهش عملکرد شده و توصیه نمی‌‌گردد، لیکن با اعمال 7 ساعت تغذیه و یک ساعت محدودیت تغذیه‌‌ای وزن تخم‌‌ها افزایش می‌یابد.