تاثیر سطوح مختلف سیاه دانه و پروتئین جیره بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه ‏های خونی جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف سیاه دانه در دو سطح پروتئین بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه‏های خونی جوجه‏های گوشتی انجام شد. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 با 6 تیمار (3 سطح سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) در دو سطح پروتئین (پروتئین متعادل و کم پروتئین))، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. جیره‏های آزمایشی دارای انرژی قابل سوخت و ساز یکسان و به‏جز پروتئین، حاوی حداقل مقادیر مواد مغذی توصیه شده توسط nrc (1994) بودند. نتایج نشان داد مصرف جیره‏های با سطح پروتئین متعادل نسبت به جیره کم پروتئین باعث بهبود معنی‏دار وزن بدن شد (p<0/05). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش پروتئین مصرفی و افزایش نسبت راندمان پروتئین شد (p<0/05). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش معنی‏دار درصد لاشه قابل طبخ و ماهیچه سینه شد (p<0/05). غلظت آلبومین سرم با کاهش سطح پروتئین جیره به‏طور معنی‏داری کاهش یافت (p<0/05). افزودن سیاه دانه به جیره کم پروتئین سبب بهبود معنی‏دار وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و نسبت راندمان پروتئین شد به‏گونه‏ای که مقادیر آنها مشابه با جیره با سطح پروتئین متعادل بود (p<0/05). افزودن سیاه دانه به جیره کم پروتئین باعث افزایش درصد ماهیچه ران، سینه، قلب و سنگدان شد بطوریکه از نظر آماری مقدار آنها مشابه با جیره با سطح پروتئین متعادل بود (p>0/05). این نتایج نشان می‏دهد افزودن سیاه دانه به جیره‏های کم پروتئین سبب بهبود عملکرد رشد جوجه‏های گوشتی می‏شود.