اثرات سطح مختلف انرژی و لیزین جیره بر عملکرد و صفات تولید مثلی مرغ های مادر گوشتی آرین در دوره تولید

برای انجام این آزمایش از تعداد 140 قطعه مرغ مادر آرین و 20 قطعه خروس در سن 26 هفتگی استفاده شد. آزمایش به روش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایشی و به مدت 40 هفته انجام شد. جیره‌های آزمایشی با دو سطح انرژی شامل 2740 (پیشنهادی سویه آرین) و 2540 کیلوکالری در کیلوگرم و دو سطح اسید آمینه لیزین قابل هضم شامل 0.54 و 0.61 درصد تنظیم شد. سطح انرژی جیره تاثیری بر تولید تخم‌مرغ، وزن تخم‌مرغ و ضریب تبدیل خوراک نداشت، اما مرغ‌هایی که جیره با سطح انرژی پایین‌تر دریافت کردند افزایش وزن روزانه کمتری داشتند (05/ 0>p). افزایش سطح لیزین جیره سبب افزایش وزن تخم مرغ به میزان 1.5 درصد شد ( 62.74 در مقابل 68.63؛ 05/ 0>p). اما درصد تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه این مرغ‌ها تغییری نکرد. جیره‌های با سطح انرژی معمول نسبت به جیره با انرژی کم‌تر درصد جوجه درآوری از کل تخم‌مرغ‌ها ( 65.39 در مقابل 73.40؛ 0.05>p) و همچنین از تخم مرغ‌های بارور ( 73.27 در مقابل 91/ 88؛ 0.001>p) کم‌تری داشت. همچنین کاهش سطح انرژی جیره سبب افزایش باروری ( 50.62 در مقابل 05/ 80؛ 0.001>p) و افزایش تعداد جوجه درجه یک ( 75.38 در مقابل 92.26؛ 0.001>p) گردید. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از سطح کمتر انرژی و لیزین در جیره دوره تولید مرغ مادر گوشتی سویه آرین سبب بهبود عملکرد تولید مثلی می‌شود.