بررسی نسبت‌های ایده‌آل آرژنین به لایزین قابل هضم با و بدون مکمل گوانیدینو استیک اسید بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های بوقلمون

به منظور بررسی نسبت‌های ایده‌آل آرژنین به لایزین قابل هضم با و بدون مکمل گوانیدینواستیک اسید بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های بوقلمون، تعداد 480 قطعه جوجه یک روزه بوقلمون نر (but6) به صورت فاکتوریل 2×4، به 8 تیمار، 6 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل 4 نسبت مختلف آرژنین به لایزین قابل هضم (85، 95، 105 و 115 درصد) و 2 سطح کرامینو به عنوان منبع گوانیدینواستیک اسید (gaa، صفر و 06/0 درصد) در دو دوره سنی آغازین (210 روزگی) و رشد (4922روزگی) مورد استفاده قرار گرفتند. در پایان دوره از هر واحد آزمایشی دو پرنده به طور تصادفی انتخاب و کشتار شده و خصوصیات لاشه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، تیمار با نسبت 85 درصد آرژنین به لایزین نسبت به تیمارهای 105 و115 درصد بدون مکمل gaa افزایش وزن کمتری داشتند و افزودن gaa آن را جبران کرد. استفاده از مکمل gaa، طی دوره‌ی رشد و کل دوره، به طور معنی‌داری باعث کاهش میزان خوراک مصرفی شد. گروه‌های با نسبت 85 درصد آرژنین به لایزین در مقایسه با نسبت‌های دیگر به طور معنی‌داری ضریب تبدیل خوراک بیشتری در دوره آغازین داشتند. در همه دوره‌ها سطح 06/0 درصد gaa به طور معنی‌داری ضریب تبدیل خوراک را کاهش داد. افزودن مکمل gaa درصد وزن لاشه، سینه و بال را به طور معنی‌داری افزایش داد. نتایج این آزمایش نشان داد، مکمل gaa می تواند اثرات کمبود سطوح پایین آرژنین در جیره بوقلمون‌های نر جوان را جبران و عملکرد را بهبود بخشد.