اثر جایگزینی چربی در جیره فلاشینگ بر عملکرد تولیدمثلی میش های لری بختیاری

در این آزمایش اثر استفاده از چربی در جیره فلاشینگ بر نرخ آبستنی و برهزایی میشهای لری بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 راس میش سالم و غیرآبستن، با سن 2 تا 7 سال، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به سه گروه 100 راسی برای دریافت سه جیره به شرح ذیل تقسیم شدند. گروه اول(شاهد): بدون فلاشینگ(تیمار 1)، گروه دوم: 250 گرم دانه جو به ازای هر میش(تیمار 2) و گروه سوم: 5.144گرم دانه جو بعلاوه 50 گرم چربی مکمل به ازای هر میش(تیمار3). مکملها از دو هفته قبل تا سه هفته پس از رها سازی قوچها، به میشها داده شد. نرخ آبستنی در دوره های مختلف فحلی، نرخ آبستنی کل، نرخ برهزایی و دوقلوزایی اندازه گیری شد. نرخ آبستنی در میشهای تیمار 3 در دوره اول بالاتر از دو تیمار دیگر و در دوره دوم بالاتر از تیمار 1 بود (p<0/05). باوجود تفاوت بین تیمارها از نظر میزان آبستنی کل، تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود (p>0/05). کمترین میزان آبستنی به ترتیب مربوط به میشهای با نمرات 5.2 و 5.4 وضعیت بدنی بود (p<0/05). نرخ برهزایی و نرخ دوقلوزایی در میش های تیمار 3 نسبت به میش های تیمار 1 بالاتر بود (p>0/05). در تجزیه ناپیوسته نیز تعداد بره متولد شده به ازای هر راس میش در معرض آمیزش در تیمار حاوی چربی به طور معنی داری بالاتربود (p<0/05). بین تیمارها از نظر زندهمانی برهها در تولد اختلاف آماری معنیداری (p<0/05) مشاهده نشد. به طور کلی، استفاده از چربی در جیره فلاشینگ میشهای لری بختیاری باعث افزایش نرخ برهزایی شد.