اثر سطوح مختلف خیساب مایع ذرت بر فعالیت آنزیم‌های هیدرولیتیک بخش‌های مختلف شیرابه شکمبه و متابولیسم نیتروژن در بره‌های نر مغانی

این آزمایش به منظور بررسی اثر تعذیه سطوح صفر (شاهد)، 50 و 100 گرم خیساب مایع ذرت در کیلوگرم ماده خشک جیره) بر فعالیت آنزیم‌های هیدرولیتیک شکمبه شامل کربوکسی متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیه کاغذ صافی، آلفا آمیلاز و پروتئاز در بخش‌های مختلف شیرابه شکمبه (شامل بخش جامد، خارج سلولی و درون سلولی) و ابقای نیتروژن انجام گرفت. از 27 راس بره نر مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی و 9 راس بره در هر تیمار استفاده گردید. فعالیت کربوکسی متیل سلولاز در بخش جامد، خارج سلولی و کل (مجموع هر سه بخش جامد، خارج سلولی و داخل سلولی) شیرابه با افزایش میزان خیساب ذرت در جیره به طور خطی کاهش یافت (p<0/05). با افزایش میزان خیساب ذرت فعالیت آنزیمی میکروکریستالین سلولاز و فعالیت آنزیم‌های تجزیه کننده کاغذ صافی در بخش جامد و کل شیرابه شکمبه کاهش یافت (p<0/05). فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در همه بخش‌های شیرابه شکمبه تحت تاثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (p>0/05). فعالیت آنزیم پروتئاز در بخش‌های شیرابه شکمبه به طور خطی افزایش یافت (p<0/05). همه دام‌ها در توازن مثبت نیتروژن بودند، اما با افزایش میزان خیساب مایع ذرت در جیره ابقاء نیتروژن به طور خطی کاهش نشان داد (p<0/05). در کل، استفاده از خیساب ذرت در جیره سبب کاهش فعالیت آنزیم‌های فیبرولایتیک شکمبه و ابقاء نیتروژن و افزایش فعالیت پروتئاز شد. هرچند، تحلیل اقتصادی داده‌های عملکردی نشان داد که استفاده از این پسماند تا سطح 5 درصد ماده خشک جیره، با کاهش دادن هزینه تمام شده جیره مصرفی کاهش عملکرد رشد دام‌ها را توجیه می‌نماید.