اثرات روش های متفاوت محدودیت غذایی بر صفات تولیدی و ناهنجاری آسیت در جوجه های گوشتی سویه آرین

این تحقیق به منظور بررسی اثر برنامه های مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و ناهنجاری آسیت در جوجه های گوشتی سویه آرین، در قالب طرح کاملاً تصادفی با مقایسه اعمال چهار روش محدودیت غذایی در سالنی با شرایط دمایی مطلوب پرورشی با تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه های آزمایشی شامل: گروه 1 به عنوان شاهد با دریافت جیره آزاد، گروه 2 با دریافت حدود 25 گرم خوراک برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی، گروه 3 با محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی و گروه 4 با محدودیت غذایی یک روز در میان از 9 تا 18 روزگی بودند. یافته ها نشان دادند که در بعضی از سنین دوره پرورش، روش های مختلف محدودیت غذایی اثرات معنی دار متفاوتی بر افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه جوجه ها داشتند (0.05>p) ولی به هر حال، در کل دوره پرورش(1 تا 42 روزگی) تنها روش محدودیت یک روز در میان، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه کمتری در جوجه های گوشتی را در پی داشت(0.05>p) و اثر سایر روش ها بر افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه معنی دار نبود(0.05>p). هر چند روش های محدودیت 25 گرم دان در روز و محدودیت یک روز در میان، ضریب تبدیل غذایی را در سن 8 تا 14 روزگی افزایش دادند ولی در سن 22 تا 28 روزگی اثر معنی دار مطلوبی بر ضریب تبدیل غذایی داشتند (0.05>p). به هر حال، اعمال روش های متفاوت محدودیت غذایی اثر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی کل دوره پرورش و همچنین بر صفات مختلف لاشه نداشتند (0.05p). همچنین محدودیت غذایی، میزان هماتوکریت خون که نشانه ای از بروز آسیت در جوجه ها می باشد را کاهش معنی داری داد (0.05>p). لذا، روش های محدودیت غذایی 25 گرم دان برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی و یا محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی بدون اثر منفی بر وزن پایانی و صفات تولیدی در کاهش تلفات کل و آسیتی و در نهایت کاهش هزینه های پرورش جوجه های گوشتی موثر می باشند و استفاده از این روش ها با رعایت مسایل مدیریتی و تغذیه ای در پرورش جوجه های گوشتی سویه آرین توصیه می شود