تاثیر سطوح مختلف ژل آلوئه ورا بر عملکرد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی

این پژوهش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف ژل آلوئه ورا و آنتی بیوتیک نئومایسین بر عملکرد، ویژگی های لاشه، کیفیت گوشت و بعضی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی نر راس (308)، در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار شاهد (بدون افزودنی)، سطوح مختلف 1.5، 2، 2.5 درصد ژل آلوئه ورا و آنتی بیوتیک نئومایسین (0.2 گرم در کیلوگرم جیره) بودند. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، برخی از خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی گوشت اندازه گیری شدند.در دوره پایانی و کل دوره به ترتیب، جوجه هایی که تیمارهای2 ، 2.5 و 2 درصد ژل آلوئه ورا دریافت کرده بودند کمترین مصرف خوراک و در دوره رشد، بیشترین افزایش وزن را از خود نشان دادند. همچنین، ضریب تبدیل در دوره پایانی و کل دوره در تیمار 2 درصد ژل کاهش معنی داری داشت (0.05>p). بیشترین مقدار وزن نسبی قلب مربوط به تیمار 1.5 درصد ژل بود. در شش هفتگی، تیمار های نئومایسین، 2 و 2.5 درصد ژل، کمترین غلظت کلسترول پلاسما و ldlرا داشتند (0.05>p). بیشترین ماده خشک در بافت عضله سینه مربوط به تیمار 2 درصد ژل و بیشترین پروتئین مربوط به تیمار های مکمل شده با ژل آلوئه ورا و نئومایسین بود (0.05>p). افزودن 2.5 درصد ژل آلوئه ورا به جیره به طور معنی داری ماده خشک و چربی ران را افزایش داد (0.05>p). تیمار 1.5 درصد ژل آلوئه ورا دارای بیشترین سختی بافت ران و تیمار 2.5 درصد ژل دارای بیشترین به هم پیوستگی و الاستیسیته بود (0.05>p). بر اساس نتایج آزمایش حاضر، اگرچه افزودن ژل آلوئه ورا به جیره جوجه های گوشتی تاثیر مثبتی بر ویژگی فیزیکی گوشت نداشت ولی موجب بهبود کیفیت شیمیایی گوشت و صفات عملکردی شد.