اثر سطوح مختلف دانه گلپر (heracleum persicum) در جیره بر عملکرد، سیستم ایمنی، توان آنتی اکسیدانی، میزان استروژن و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر دانه گلپر بر عملکرد، سیستم ‌ایمنی، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، میزان استروژن و برخی فراسنجههای خونی جوجه‌های گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارها شامل سطوح صفر (شاهد)، 0.3، 0.6 و 0.9 درصد پودر دانه گلپر در جیره غذایی بودند. سطوح دانه گلپر باعث افزایش وزن و مقدار خوراک مصرفی در دوره‌های آغازین، رشد و کل دوره پرورش شدند (0.05>p). ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. در دوره‌های رشد و کل دوره، کمترین ضریب تبدیل در 0.6 درصد دانه گلپر مشاهده شد (0.05>p). دانه گلپر باعث افزایش پاسخ آنتی بادی اولیه و ثانویه علیهsrbc شد (0.05>p)، ولی بر وزن بورس فابرسیوس و طحال بی‌تاثیر بود. سطح 0.6 درصد دانه گلپر باعث کاهش درصد هتروفیل و افزایش لنفوسیت خون شد. نسبت هتروفیل به لنفوسیت در سطوح 0.3 و 0.6 درصد دانه گلپر کاهش یافت (0.05>p). پودر دانه گلپر باعث افزایش قدرت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسمای خون شد (0.05>p). دانه گلپر تاثیری بر میزان استروژن و گلوکز سرم خون نداشت. سطوح دانه گلپر باعث کاهش غلظت تری‌گلیسیرید و ldl و افزایش hdl سرم خون شدند (0.05>p). سطوح 0.6 و 0.9 درصد دانه گلپر کاهش میزان کلسترول خون را موجب شدند (0.05>p). خصوصیات لاشه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. بطورکلی، دانه گلپر موجب بهبود عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتی‌اکسیدانی و فراسنجه‌های لیپیدی خون جوجه‌های گوشتی شد که سطح 0.6 درصد آن قابل توصیه می‌باشد.