اثر علف کش های پیش و پس رویشی و تلفیق آن ها بر کنترل علف های هرز و عملکرد گلرنگ

به منظور تعیین اثر بخشی دو علف کش پیش رویشی (تریفلورالین و اتال فلورالین) و تلفیق آنها با سه علف کش پس رویشی (ستوکسیدیم، سیکلوکسیدیم و هالوکسی فوپ) و نیز دو علف کش پس رویشی (دسمدیفام و فن مدیفام) بر روی کنترل علفهای هرز و خصوصیات رشد و عملکرد گلرنگ (توده کوسه)، آزمایشی در سال 1385 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان واقع در لورک نجف آباد انجام شد. علف کش های پس رویشی در زمان 6 تا 8 برگی گلرنگ استفاده شدند. در این مطالعه، 10 تیمار علف کش (تریفلورالین 1/1، اتال فلورالین 1/1، دسمدیفام 84/0، فن مدیفام 84/0، تریفلورالین 1/1 + ستوکسیدیم 25/0، اتال فلورالین 1/1 + ستوکسیدیم 25/0، تریفلورالین 1/1 + سیکلوکسیدیم 25/0، اتال فلورالین 1/1 + سیکلوکسیدیم 25/0، تریفلورالین 1/1 + هالوکسی فوپ 15/0 و اتال فلورالین 1/1 + هالوکسی فوپ 15/0، بر حسب کیلوگرم ماده موثر در هکتار) همراه با شاهد وجین و شاهد عدم کنترل علف‌هرز در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. علف کش های پس رویشی دسمدیفام و فن مدیفام، ارتفاع، وزن خشک بوته، عملکرد و اجزا عملکردگلرنگ به طور معنی داری نسبت به شاهد وجین و دیگر تیمارها کاهش دادند. رقابت علف های هرز با محصول، بخصوص در اوایل فصل رشد گلرنگ، باعث کاهش اجزا عملکرد و عملکرد در تیمار شاهد علف هرز (27/2056 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با تیمار شاهد وجین (27/3259 کیلوگرم در هکتار) گردید. کلیه تیمارهایی که در آنها علف کش پیش رویشی مصرف شده بود، بواسطه کاهش رقابت علف های هرز با محصول، اجزا عملکرد و عملکرد گلرنگ را افزایش دادند. بالاترین عملکرد دانه گلرنگ در تیمارهای اتال فلورالین و تریفلورالین (به ترتیب 40/3142 و 69/3095 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. بنابراین، علفک ش های اتال فلورالین و تریفلورالین، برای کنترل علف های هرز و حصول یک عملکرد مطلوب بدون ایجاد اثرات سو بر گیاه گلرنگ می توانند قابل توصیه باشند.