کارایی علفکش های مختلف در کنترل علف های مزارع گندم دیم شهرستان الشتر

در مزارع گندم دیم شهرستان الشتر جمیعت بعضی از علف های هرز هر ساله با وجود انجام مبارزه شیمیایی افزایش پیدا می کند. تیمارهای مورد مطالعه، علفکش های تریبنورون (12 گرم)، توفوردی (1/1لیتر)، سولفوسولفورون (19 گرم)، مخلوط تریبنورون + توفوردی (12 گرم + 1/1 لیتر)، سولفوسولفورون + متسولفورون (40گرم )، بروموکسینیل + mcpa ( 33/0 لیتر) و تریاسولفورون + تربوترین (150 گرم) در هکتار از ماده موثره بودند. نتایج نشان داد که بهترین علفکش ها از لحاظ درصد خسارت کلی، علفکش های سولفوسولفورون + متسولفورون و مخلوط (تریبنورون + توفوردی) با بیش از 92 درصد خسارت بر علف های هرز بودند. بیشترین وزن خشک علف هرز بابونه در تیمارهای علفکشی توفوردی و بروموکسینیل + mcpa به ترتیب با 8/3 و 8/5 گرم در مترمربع بدست آمد که با شاهد بدون کنترل تفاوت معنی داری در سطح پنج درصد داشتند. علف هرز ماستونک بخوبی بوسیله علفکش های توفوردی و مخلوط (تریبنورون+توفوردی) کنترل شد و تراکم این علف هرز را به ترتیب به صفر و یک بوته در مترمربع کاهش داده شد. این دو علف هرز توسط علفکش های سولفوسولفورون،، بروموکسینیل + mcpa و تریاسولفورون + تربوترین مهار نشدند و وزن خشک این علف های هرز در این تیمارها بیش از سه گرم در مترمربع بود که با شاهد بدون کنترل تفاوت معنی داری در سطح پنج درصد نداشتند. علف هرز بی تی راخ بخوبی توسط علفکش های سولفوسولفورون + متسولفورون و مخلوط (تریبنورون + توفوردی) کنترل شد ولی توسط علفکش بروموکسینیل + mcpa مهار نشد و کمتر از 53 درصد توسط علفکش توفوردی خسارت دید. نتایج این تحقیق نشان داد که برای کنترل بهتر علف های هرز رایج منطقه می بایست هر چند سال یک بار نوع علفکش های مصرفی را تغییر داد.