تاثیر کود‌های مختلف آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود (.L Cicer aritenium)

به منظور ارزیابی تاثیر کود‌های مختلف آلی و بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود (cicer aritenium) آزمایشی در سال‌های 1386 و 1387 در شهرستان سنندج انجام گردید. آزمایش به صورت کرت‌های دو ‌بار خرد شده (اسپلیت-اسپلیت پلات) با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی، در سه تکرار انجام گرفت. کشت کود سبز (g1) (ترکیبی از ماشک گل خوشه‌ای (vicia panunica و جو (hordeum vulgare) و عدم کشت آن (g2) به عنوان سطوح عامل اصلی و پنج راهبرد تامین کود پایه شامل 20 تن کود دامی در هکتار (n1)، 10 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (n2)، 75 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل در هکتار (n3)، 5 تن کمپوست+10تن کود دامی در هکتار (n4) و 5 تن کمپوست+10تن کود دامی+50 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل در هکتار (n5) به عنوان عامل فرعی تعیین شدند. همچنین چهار ترکیب کود زیستی شامل باکتری lentus bacillus و b1) pseudomonas putida)، قارچ b2) trichoderma harzianum)، باکتری باسیلوس و سودوموناس + قارچ تریکودرما (b3) و تیمار شاهد بدون تلقیح با قارچ و باکتری (b4) به عنوان سطوح عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که کود سبز تاثیر معنی‌داری بر عملکرد دانه، تعداد غلاف، تعداد غلاف بارور، تعداد شاخه اصلی و محتوی کلروفیل برگ داشت. ترکیبات مختلف کودهای پایه نیز بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه تاثیر معنی‌داری داشت. بیشترین عملکرد دانه در ترکیب کمپوست، کود دامی و کود شیمیایی ایجاد گردید. کود‌های بیولوژیک نیز تاثیر معنی‌داری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه داشتند. تلقیح همزمان بذر با باکتری‌های حل کننده فسفات و قارچ تریکودرما باعث افزایش معنی‌دار عملکرد دانه گردید. بیشترین وزن دانه و تعداد دانه در غلاف نیز در این تیمار حاصل گردید.