بررسی کارایی مقدار و زمان مصرف علف‏کش متریبوزین بر عملکرد ارقام گندم زمستانه ( . L aestivum Triticum) و کنترل علف‏های‏هرز در منطقه ورامین

به منظور بررسی کارایی علف‏کش متریبوزین (سنکور 75 دبلیوپی (1wp )) در کنترل گونه‏های مختلف علف‏ های هرز و اثرات آن بر روی ارقام گندم زمستانه، آزمایشی مزرعه‏ای در سال 1385 در منطقه ورامین به اجرا درآمد. آزمایش در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی (rcbd)2 با چهار تکرار اجرا شد و ساختار تیمارها فاکتوریل بود. فاکتور‏های آزمایش شامل رقم گندم در سه سطح (شیراز، پیشتاز و لاین m-79-6)، مقادیر مختلف علف‌کش‌ متریبوزین در چهار سطح (0، 5/0، 75/0 و 1 کیلوگرم در هکتار از ماده تجاری این علف‌کش به صورت پودر وتابل 75 درصد (wp %75)) و زمان کاربرد علف‏کش در دو سطح (پیش‏رویش و پس‏رویش) بودند که همراه با شاهد بدون وجین مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. در این آزمایش زیست‏توده و درصد کاهش تراکم علف‏های‏هرز، عملکرد (دانه و بیولوژیک) در 30 روز بعد از کشت در تیمارهای با سمپاشی پیش‏رویش و 30 روز بعد از سمپاشی در تیمارهای با سمپاشی پس‌رویش محاسبه شد. نتایج نشان داد که دز 5/0 کیلوگرم در هکتار به صورت پیش رویشی بیشترین کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز و کمترین اثر منفی و گیاه سوزی را بر روی ارقام گندم مورد آزمایش داشت. اما به دلیل سوختگی، ارقام گندم و مقادیر مختلف علف‏کش متریبوزین در این آزمایش از نظر عملکرد نهایی در هر دو زمان کاربرد علف‏کش متریبوزین هیچ اختلافی را با یکدیگر نشان ندادند.