بررسی تاثیر محلول پاشی سیلیس و پتاس علاوه بر مصرف خاکی پتاسیم بر عملکرد کمی وکیفی چغندر قند (.beta vulgaris l) در شرایط تنش رطوبتی

کمبود منابع آبی یکی از محدودیت‌های توسعه کشت چغندرقند است. استفاده از ترکیباتی که بتواند این محدودیت را کاهش دهد یکی از اولویت‌های پژوهشی محسوب می شود. بدین منظورجهت بررسی اثرات سیلیس و پتاسیم برعملکرد کمی وکیفی چغندر قند تحت شرایط کم آبی آزمایشی بصورت کرتهای خردشده درقالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در 2 منطقه مشهد و فریمان در سال زراعی 1395 اجرا و بصورت مرکب تجزیه واریانس شد. سه تیمارآبیاری شامل 100درصد(i1 )،75 درصد(i2)،50 درصد(i3) نیازآبی چغندر قند در کرت های اصلی و چهار تیمارمایع کودی با میزان مصرفی یک لیتر در هکتار شامل شاهدf1))، پتاس حاوی 500 گرم k 2oدر لیتر (f2)، سیلیس حاوی 200 گرم sio2 درلیتر (f3)، پتاس + سیلیس (f4) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد درشرایط کفایت آبی(100درصد نیاز آبی) مصرف همزمان پتاسیم وسیلیس بر هم اثر افزایشی داشت و موجب افزایش 12.9 درصدی عملکرد شد. سیلیس وپتاس درشرایط تنش ملایم (75درصد نیازآبی) با‌‌افزایش21درصدی شاخص کلروفیل و37درصدی هدایت روزنه ای موجب افزایش 14.5درصدی عملکرد نسبت‌به ‌شاهد شد. مصرف کودهای سیلیس وپتاسیم درشرایط تنش شدید خشکی (50 درصد نیاز آبی) تاثیری بر عملکرد کمی نداشت. اما قند ملاس را 47 درصدکاهش داد. کاربرد این دو عنصر موجب کاهش 26 و 21.5 درصدی ناخالصی های سدیم و نیتروژن مضره نسبت به شاهد شد. نتایج نشان داد همبستگی بین میزان پتاسیم وسیلیس برگ با عملکرد و عیار چغندر مثبت بوده و جهت حصول بهترین عملکرد وعیار بایدحداقل میزان پتاسیم وسیلیس برگ به ترتیب 4.5 و3.5 میلی گرم بر کیلوگرم باشد.