ارزیابی تناسب اراضی استان فارس برای کشت گندم دیم براساس عوامل اقلیمی، فیزیوگرافی و مدل تلفیقی topsisahp در محیط gis

افزایش روزافزون جمعیت و نیاز به تامین مواد غذایی مورد نیاز آنها از دغدغه های اصلی دولت ها میباشد. به دلیل اهمیت استراتژیک گندم، شناسایی مناطق مستعد مناسب کشت این گیاه زراعی با استفاده از داده های اقلیمی و فیزیوگرافی باعث افزایش عملکرد آن خواهد شد. این تحقیق با استفاده از داده های اقلیمی از قبیل دمای متوسط سالانه، دمای جوانه زنی و گلدهی و بارش های سالانه، پاییزه، بهاره و داده های فیزیوگرافی شامل ارتفاع و شیب برای ارزیابی تناسب اراضی مستعد کشت گندم دیم در سطح استان فارس استفاده شده است. مطالعه و بررسی هر یک از این داده ها براساس نیازهای اقلیمی و فیزیوگرافی گندم دیم صورت گرفته است. با تعمیم داده‌ها به سطح، و پردازش آنها با استفاده از فناوری gisلایه های اطلاعاتی مربوط به هر یک از آنها تهیه و به منظور اولویت بندی و ارزیابی معیارها و لایه های اطلاعاتی در رابطه با هم، وزندهی معیارها از مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp) مبتنی بر روش topsis استفاده گردید و همپوشانی و تحلیل فضایی لایه ها در محیط gis صورت گرفت و در نهایت نواحی مستعد کشت گندم در استان فارس شناسایی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که 13.63 درصد از مساحت استان در پهنه بسیار خوب قرار دارد که شامل مناطق غرب و شمال غرب استان (شهرستانهای ممسنی، کازرون، سپیدان و بخش هایی از شهرستان های شیراز، اقلید، مرودشت و فیروزآباد) است و مستعدترین مناطق استان بوده و حدود 28 درصد از مساحت استان در پهنه های خیلی ضعیف و ضعیف برای کشت گندم دیم قرار دارد که بیشتر در نواحی شرق و شمال شرق قرار دارد.