مقایسه کارایی پلیمرهای فراجاذب بر ویژگی‌های رشد دو گونه آتریپلکس

با توجه به تخریب شدید مراتع ایران در دهه‌های اخیر و نیز محدودیت منابع آب در این کشور به دلیل واقع شدن در منطقه جغرافیایی خشک و نیمه‌خشک، بهره‌گیری از فن آوری‌های نوین برای افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک ضرورت دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه ماده اصلاح‌کننده خاک شامل پلیمر سنتزی، بیوپلیمر، و بیوپلیمرهمراه نانوسیلیس بر ویژگی‌های رشد گیاه شامل درصد سبز شدن بذر، استقرار و ارتفاع گیاهچه در دو گونه atriplexcanescens  و atriplexlentiformis به منظور انتخاب بهترین گزینه آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل در گلخانه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در کرج انجام گرفت. تیمارهای به کاررفته پلیمر سنتزی در سطوح 0، 1، و 3 گرم در لیتر، بیوپلیمر در سطوح 0، 3، و 6 گرم در لیتر و بیوپلیمرهمراه نانوسیلیس به صورت 6 گرم در لیتر بیوپلیمر و 3 درصد وزنی نانوسیلیس، آبیاری یک روز در میان، 4 روز یک بار، و 8 روز یک بار و همچنین دو گونه از آتریپلکس، بودند. بر اساس نتایج آزمون فاکتوریل، تاثیر مستقل هر سه عامل آبیاری، ماده اصلاح کننده و نوع گونه بر ویژگی‌های رویشی گیاهان و دو عامل نوع گونه و ماده اصلاح کننده معنی‌دار بوده است. به این صورت که تاثیرگذارترین مواد فراجاذب آب در این تحقیق، پلیمر سنتزی در سطح 3 گرم بر لیتر و همچنین بیوپلیمر همراه نانوسیلیس هستند و با توجه به زیست‌تخریب‌پذیر بودن بیوپلیمرها، استفاده از بیوپلیمر همراه نانوسلیس، گونه ی atriplexcanescens با آبیاری 4روز یکبار در شرایط گلخانه، پیشنهاد شد که در جهت کاهش تاثیرات تنش خشکی در فرایند جوانه زنی و رشد گیاهان در مناطق خشک و همچنین کاهش هزینه های آبیاری، گامی موثر می باشد.