اثر سطوح مختلف پیکولینات کروم جیره برعملکرد تولید، هماتولوژی و سطوح لیپیدی کبد در ماهی طلال هندی (Rastrelliger Kanagurta)

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی اثر سطوح غذایی پیکولینات کروم بر شاخص‌های رشد (وزن نهایی و ضریب رشد ویژه، افزایش وزن به‌دست آمده و شاخص وضعیت)، تغذیه (ضریب تبدیل غذایی و نسبت بازدهی پروتئین)، هماتولوژی (هموگلوبین، تعداد گلبول‌های سفید و تعداد گلبول‌های قرمز) و سطوح لیپیدی کبد (کلسترول و تری‌گلیسرید) ماهی طلال (rastrelliger kanagurta) به مدت 60 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 120 قطعه ماهی طلال با میانگین وزنی 01/1±18/7 گرم در یک طرح کاملا تصادفی به چهار تیمار آزمایشی و سه تکرار ( با تعداد 10 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند و به ترتیب با رژیم‌های غذایی حاوی صفر، 600، 800 و 1000 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که بالاترین وزن نهایی، ضریب رشد ویژه، شاخص وضعیت، نسبت بازدهی پروتئین، افزایش وزن به‌دست آمده و کمترین ضریب تبدیل غذا در تیمار حاوی 600 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا مشاهده شدکه با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی‌دار بود (05/0>p). سطوح تری‌گلیسرید و کلسترول کبد در تیمار حاوی 600 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا کاهش معنی‌داری را در مقایسه با سایر تیمار‌ها نشان داد (05/0>p) و بیشترین تعداد گلبول‌های سفید، گلبول‌های قرمز خون و میزان هموگلوبین در تیمار‌های حاوی 600 و 800 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا مشاهده شد. تیمار حاوی 1000 میکروگرم پیکولینات کروم برکیلوگرم غذا بر کلیه شاخص‌های رشد و هماتولوژی تاثیر نداشت (05/0